Ο Λαφαζάνης και το Αριστερό Ρεύμα στο στόχαστρο!

Κατηγορία: συνασπισμος, ΣΥΡΙΖΑ




Του Νίκου Κανελλή


Στη διάρκεια του περασμένου μήνα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ βρέθηκαν στο στόχαστρο της ΝΔ, πολλών αστικών ΜΜΕ αλλά και του Αλέξη Μητρόπουλου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Αφορμή στάθηκε η ραδιοφωνική δήλωση του Λαφαζάνη ότι:
«Η χρεοκοπία δεν είναι κατ' ανάγκην καταστροφική. Είναι όπλο των αδύνατων όταν φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους. Δεν πρέπει να την εμφανίζουμε ως μπαμπούλα».

Η ΝΔ «βγήκε στα κεραμίδια» και κατηγόρησε τον Λαφαζάνη ότι «Εύχεται τη χρεοκοπία της χώρας» και ότι «Τέτοιες δηλώσεις αποτελούν ντροπή». Στη συνέχεια «Τα Νέα» πήραν την σκυτάλη κατηγορώντας το Αριστερό Ρεύμα για «εθνο-μπολσεβικισμό», «εθνο-λαϊκισμό» και «αριστερισμό» για να καταλήξουν σε παραινέσεις προς τον Τσίπρα ότι πρέπει να ελέγξει τις «έξαλλες φωνές».
Η επιστολή Μητρόπουλου

Όμως «βασιλικότερος του βασιλέως» αποδείχτηκε ο Αλέξης Μητρόπουλος ο οποίος έστειλε επιστολή στον Τσίπρα και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να διαμαρτυρηθεί για τις δηλώσεις του Λαφαζάνη και για να καλέσει τον Τσίπρα να ελέγξει και να περιορίσει το Αριστερό Ρεύμα. Επί της ουσίας η επιστολή Μητρόπουλου αναπαρήγαγε όλη την προπαγάνδα της κυβέρνησης και του κατεστημένου ότι όποιος μιλά για άρνηση πληρωμής του χρέους είναι εχθρός της Ελλάδας γιατί διευκολύνει όσους θέλουν να βγάλουν την Ελλάδα από το ευρώ κάτι που θα είναι η καταστροφή του λαού.
Το χρέος

Είναι φυσικό η θέση για άρνηση αποπληρωμής του χρέους να προκαλεί τη λυσσασμένη αντίδραση των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου εντός και εκτός χώρας. Για αυτό η αντίδραση της ΝΔ και των «Νέων» ήταν αναμενόμενη. Το ερώτημα είναι τι κρύβεται πίσω από την «εξέγερση» του Μητρόπουλου;

Καταρχήν η τοποθέτηση του Λαφαζάνη δεν ήταν έξω από την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος: «επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους... αναστολή εξυπηρέτησης του υπόλοιπου ώσπου να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη»1. Αυτή η θέση στη γλώσσα των  εκπροσώπων της άρχουσας τάξης ονομάζεται χρεοκοπία. Αν ο Μητρόπουλος διαφωνεί με αυτή τη θέση το κατάλαβε κάπως αργά.

Το ζήτημα όμως δεν είναι τυπικό, το ποιος εκφράζει την επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ και ποιος όχι. Το ερώτημα είναι ουσιαστικό και κεφαλαιώδες. Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν και όταν βρεθεί στην κυβέρνηση; Θα προσπαθήσει να συνεχίσει την αποπληρωμή του χρέους, όπως ουσιαστικά υποστηρίζει ο Μητρόπουλος; Σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει την σημερινή αντιλαϊκή επίθεση. Και αντίστροφα. Προϋπόθεση για την ανατροπή του Μνημονίου και για λήψη μέτρων υπέρ του λαού από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η άρνηση αποπληρωμής του χρέους, δηλαδή η «χρεοκοπία». Και φιλολαϊκή-αριστερή πολιτική και αποπληρωμή του χρέους δεν γίνεται!
Το ευρώ

Ο Μητρόπουλος, σε πλήρη σύμπνοια με τους εκπρόσωπους του κατεστημένου, φωνάζει ότι αν αρνηθούμε να πληρώσουμε το χρέος η Μέρκελ και οι άλλοι εχθροί της Ελλάδας θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ.

Ξεχνάνε βέβαια να μας πούνε ότι όλοι σχεδόν οι σοβαροί αστοί αναλυτές διεθνώς θεωρούν ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι θέμα χρόνου. Όχι επειδή θα το ζητήσει ο Λαφαζάνης αλλά επειδή το «πρόγραμμα» της Τρόικα δεν βγαίνει. Το αποτέλεσμα του Μνημονίου είναι η διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Αυτό κάνει την προσπάθεια αποπληρωμής του χρέους εντελώς μάταιη και μόλις οι πιο ισχυρές αστικές τάξεις της Ευρώπης αισθανθούν ότι η Grexit (η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ) θα είναι πιο συμφέρουσα λύση, για τις ίδιες, από ότι η συνέχιση της χρηματοδότησης, τότε η Ελλάδα θα βγει εκτός ευρώ, ανεξάρτητα από το τι λέει ο Μητρόπουλος ή ο Λαφαζάνης.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί την απειλή εξόδου από το ευρώ σαν μέσο εκβιασμού για να περνάει τις αντιλαϊκές της πολιτικές. Αυτό είναι το μόνο «επιχείρημα» της κυβέρνησης για να περάσει το νέο πακέτο των 11,5δις.

Σε αυτό το δίλημμα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαντήσει καθαρά και ξάστερα «καμιά θυσία για το ευρώ»! Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε επίσης να εξηγήσει ότι η λήψη τολμηρών, ριζοσπαστικών και σοσιαλιστικών μέτρων θα έχει τεράστια οφέλη για το λαό και αυτά τα μέτρα2 μπορούν να απαντήσουν στις όποιες αναταράξεις προκληθούν στην οικονομία από την απόφαση των ισχυρών της Ευρώπης να βγάλουν την Ελλάδα εκτός ευρώ, κάτι που είναι πολύ πιθανό σε τέτοιες συνθήκες. Διαφορετικά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθήσει την άποψη του Μητρόπουλου το αποτέλεσμα θα είναι να προδώσει τις προσδοκίες του λαού και να γίνει ΔΗΜΑΡ στη θέση της ΔΗΜΑΡ (ή ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ).
Τι κρύβεται πίσω από την επίθεση

Η στοχοποίηση του Αριστερού Ρεύματος και η ενορχηστρωμένη επίθεση που δέχεται με κάθε ευκαιρία δεν είναι τυχαία περιστατικά. Αποτελούν συνειδητή επιλογή του κατεστημένου. Οι άρχουσες τάξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη βλέπουν ότι την επόμενη περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τη δυνατότητα να γίνει κυβέρνηση. Ξέρουν ότι σε αυτή την περίπτωση το μαζικό κίνημα θα απαιτήσει από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το άμεσο σταμάτημα της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων και την ταυτόχρονη λήψη μέτρων υπέρ του λαού. Όμως το βάθος της κρίσης του καπιταλισμού είναι τόσο μεγάλο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο μεταρρυθμίσεων, ούτε ακόμα και μεταρρυθμίσεις του είδους που έκανε το ΠΑΣΟΚ στις αρχές του 80. Κάθε φιλολαϊκό μέτρο θα έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και για να εφαρμοστεί θα πρέπει να αμφισβητηθεί η ίδια η εξουσία του κεφαλαίου.

Ο Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και την κοινωνία από τη μια και στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Ευρώπης από την άλλη. Το κίνημα θα απαιτεί μέσα από τους αγώνες του φιλεργατικά μέτρα και η ελληνική αστική τάξη μαζί με τις ευρωπαϊκές ελίτ θα προσπαθούν να τα αποτρέψουν και θα σαμποτάρουν με κάθε τρόπο την οικονομία και την ίδια την κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτή η σύγκρουση θα δημιουργεί συνθήκες επαναστατικής έκρηξης στην κοινωνία.

Το κατεστημένο φοβάται ότι το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ και στελέχη όπως ο Λαφαζάνης, ο Στρατούλης, κλπ, κάτω από την πίεση των αγώνων, θα επιδιώξουν να εκφράσουν τη ριζοσπαστικοποίηση του μαζικού κινήματος και αυτό θα αποτελεί μια σοβαρή απειλή για το σύστημα μέσα στις επαναστατικές συνθήκες που θα δημιουργηθούν. Για αυτό θέλουν να τελειώνουν με τους «ακραίους» και «ανεξέλεγκτους».

Την ίδια στιγμή το κατεστημένο μετράει και τις αντιδράσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του Τσίπρα. Θέλει να είναι σίγουρο ότι ο Τσίπρας όταν βρεθεί στην κυβέρνηση δεν θα απειλήσει την εξουσία τους. Για αυτούς τους λόγους τον πιέζουν από τώρα και απαιτούν εγγυήσεις. Θέλουν ένα ΣΥΡΙΖΑ ελεγχόμενο, που δεν θα έχει δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες στο λαό για το τι θα κάνει όταν έρθει στην κυβέρνηση, που θα έχει ξεφορτωθεί τις «ακραίες» φωνές (δηλαδή όσους δεν είναι διατεθειμένοι να συμβιβαστούν) και δεν θα αποτελέσει μεγάλη απειλή για το σύστημα.

Ο Μητρόπουλος, συνειδητά κατά τη γνώμη μας, εκφράζει τις πιέσεις αυτές του κατεστημένου μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι ο μόνος (βλ. Παπαδημούλη και άλλους). Ο Τσίπρας προσπαθεί να εμφανιστεί σαν ισορροπιστής ανάμεσα στις αντιφατικές πιέσεις. Στην περίπτωση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, το τεντωμένο σκοινί στο οποιο επιχειρεί να βαδίσει ο Αλέξης Τσίπρας θα κοπεί, κι ο καθένα θα αναλάβει τις ευθύνες του.

Το Αριστερό Ρεύμα (και γενικότερα η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ) προετοιμάζεται γι’ αυτό το ενδεχόμενο, και πώς;

________________________
1. Εκλογικό Πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τις εκλογές της 6ης Μάη. Το «Ξ» είναι της άποψης ότι παρότι αυτή η θέση είναι στη σωστή κατεύθυνση, δεν είναι πλήρης.. Θεωρούμε ότι η θέση της Αριστεράς πρέπει να είναι καθαρή: άρνηση αποπληρωμής του συνόλου του χρέους. Το πιο σημαντικό πρόβλημα όμως είναι ότι πολλά επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν υποστηρίζουν αυτή τη θέση στις δημόσιες δηλώσεις τους – έτσι, επομένως, υποσκάπτουν τις θέσεις και το πρόγραμμα μένει στα χαρτιά.

2. Τα βασικά στοιχεία αυτού του προγράμματος τα έχουμε περιγράψει πολλές φορές: άρνηση αποπληρωμής και διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας στη βάση εργατικού – κοινωνικού ελέγχου, σχεδιασμός της οικονομίας προς όφελος της κοινωνίας και του λαού.


ΞΕΚΙΝΗΜΑ - Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση