Δευτέρα 27 Αυγούστου 2012

ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!


ΜΕΓΑΛΟ ΕΝΩΤΙΚΟ ΑΝΤΙΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

E-mailΕκτύπωσηPDF
ΕΠΙΘΕΣΗ «ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ» ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ Β. ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ!
Εντυπωσιακά μεγάλο, μάλλον το μεγαλύτερο για τα ελληνικά δεδομένα, αντιρατσιστικό συλλαλητήριο πραγματοποιήθηκε, τηνΠαρασκευή (24/8) στην Αθήνα, με τη συμμετοχήσωματείων και οργανώσεων, με αφορμή, όπως ανέφεραν οι διοργανωτές του, την «καταγγελία περιστατικών ρατσιστικής και αστυνομικής βίας» στα πλαίσια των επιχειρήσεων «Ξένιος Δίας».
Οι πάνω από 5.000 διαδηλωτές, οι οποίοι ξεκίνησαν από την Ομόνοια, έκαναν πορεία προς το Σύνταγμα, ενώ μετά την ολοκλήρωσή της, παρέμειναν μπροστά από τη Βουλή για λίγη ώρα και αποχώρησαν ειρηνικά. Η αστυνομία, για να υποβαθμίσει τον παλμό και την μεγάλη συμμετοχή στη διαδήλωση έκανε λόγο για 3.000 διαδηλωτές.
Το συλλαλητήριο διοργάνωσαν η Πακιστανική Κοινότητα Ελλάδος, η Ένωση Μεταναστών Εργατώνκαι η Κίνηση «Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή».
ΕΠΙΘΕΣΗ «ΧΡΥΣΑΥΓΙΤΗ» ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΕΥΤΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ Β. ΚΑΤΡΙΒΑΝΟΥ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΙΟ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ!
Χτες το απόγευμα η αντιπροσωπεία, που αποτελούταν από την βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ Β' ΑθήναςΒΚατριβάνου, τον Δημοτικό Σύμβουλο της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ΠΚωνσταντίνου και τον πρόεδρο της Πακιστανικής Κοινότητας Τζ. Άσλαμ, μετά την κατάθεση του ψηφίσματος, αποχωρούσε από το Κοινοβούλιο. Στον προαύλιο χώρο του κτιρίου βρισκόταν ο Δημήτρης Κουκούτσης, ο οποίος κατευθυνόμενος προς το μέρος τους, άρπαξε τον Π. Κωνσταντίνου και τον Τζ. Άσλαμ, και τους προπηλάκιζε, μπροστά στους φρουρούς που δεν αντιδρούσαν.
Τότε παρενέβη η Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, προσπαθώντας να σταματήσει τον χρυσαυγίτη βουλευτή, ο οποίος ετοιμαζόταν να της καταφέρει χτυπήματα. Τότε μόνο έγινε η παρέμβαση της αστυνομίας, ενώ ο Δ. Κουκούτσης έβριζε και κλότσαγε τα μέλη της αντιπροσωπείας ενώ φεύγοντας συνέχιζε της απειλές.
Όπως καταδεικνύει το περιστατικό, η Χρυσή Αυγή για ακόμη μια φορά κάνει χρήση "καθεστωτικής"βίας προς μετανάστες και αριστερούς ακτιβιστές, και δεν διστάζει να το κάνει μέσα στο κτίριο της Βουλής. Δυστυχώς, έκπληξη δεν προκαλεί το γεγονός ότι το πρόσωπο που τραβά τα αρνητικά φώτα της δημοσιότητας είναι εκλεγμένος βουλευτής, ο οποίος μη σεβόμενος το λειτούργημά του, μεταφέρει τηςσυμμορίτικες πρακτικές, προσπαθώντας να μετατρέψει το Κοινοβούλιο σε ρινγκ.
Σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ δήλωσε σχετικά με το περιστατικό ότι "μπορεί να μοιάζει σταγόνα στον ωκεανό της ρατσιστικής βίας που δέχονται καθημερινά οι μετανάστες. Ωστόσο, καταδεικνύει ότι η βία της Χρυσής Αυγής δεν γνωρίζει κανένα περιορισμό, ούτε καν στον περίβολο τουΚοινοβουλίου, και αποτελεί απειλή για όλους και όλες μας. Βέβαια, η βία αυτή, ταυτόχρονα, είναι απολύτως επιλεκτική και στρέφεται μόνο ενάντια στους αδύναμους."
Κυριακή 26 Αυγούστου 2012
Πηγη www.iskra.gr

Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Apple. Η εικόνα της κρίσης


Apple. Η εικόνα της κρίσης






Η Apple έγινε η μεγαλύτερη σε κεφαλαιοποίηση εταιρεία όλων των εποχών με αποτίμηση της αξίας της στα 623 δισ. δολάρια. Το ρεκόρ της εταιρίας με την μεγαλύτερη κεφαλαιοποίηση όλων των εποχών το κατέρριψε στις 20/8/2012, ξεπερνώντας τη Microsoft, την EXXON κ.α.!

Η κεφαλαιοποίηση της Apple είναι περίπου 2,8 φορές μεγαλύτερη από το ΑΕΠ της Ελλάδας και υπερδιπλάσιο από το ελληνικό χρέος σήμερα.

Αν διαβάσουμε ανάποδα την είδηση και τη γενικεύσουμε, δεδομένου ότι οι άλλες πολυεθνικές δεν πάνε πίσω, θα έχουμε όλο το πανόραμα της κρίσης. Υπερσυσσώρευση κεφαλαίου, άγρια ή «νόμιμη» αφαίρεση πλούτου από τους λαούς από τη μια και υπερσυσσώρευση φτώχειας από την άλλη, εκεί από όπου αντλείται ο πλούτος των πολυεθνικών. Αυτό είναι το κλειδί της κρίσης και ας λένε ό,τι θέλουν οι αστοί αναλυτές για γκόλντεν μπόϊς, κρίση χρέους, κρίση ακινήτων, τοξικά ομόλογα, λάθος πολιτικές, κακούς πολιτικούς, διαφθορά, «μαζί τα φάγαμε» κλπ, κλπ.

Τα κράτη έχουν καταντήσει φτωχότερα από τις εταιρείες γιατί τις υπηρετούν τυφλά μέσα από τις πολιτικές τους, ιδίως τις νεοφιλελεύθερες. Με κάθε τρόπο μεταφέρουν πλούτο από τους λαούς στο κεφάλαιο και ύστερα διαπιστώνουν… «έλλειμμα»!



Σήμερα οι άυλοι τίτλοι του μεγάλου μονοπωλιακού κεφαλαίου παγκοσμίως ανέρχονται περί το 1 τετράκις τρισεκατομμύρια ενώ το παγκόσμιο ΑΕΠ είναι στα 60 τρισεκατομμύρια. Η σχέση αυτή (16:1) είναι η θηλιά στο λαιμό των λαών. Δεν θα αναλύσουμε πως απέκτησαν 16 φορές το ΑΕΠ του κόσμου υποθηκεύοντας και κλέβοντας τον μελλοντικό του πλούτο, είναι γνωστό.

Πόσο από το ΑΕΠ που παράγουν οι λαοί πρέπει να διαθέσουν στο κεφάλαιο για να έχει αυτό βιώσιμα κέρδη και το παγκόσμιο ΑΕΠ να έχει βιώσιμη αναπαραγωγή και του χρόνου; Αν το ανώτερο ποσοστό του ΑΕΠ που μπορεί να διατεθεί χωρίς πρόβλημα για το κεφάλαιο, ως κέρδη, είναι το 2,5% και το ελάχιστο ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου για να είναι βιώσιμο και να μην υποτιμηθεί, είναι το 1% (και λίγα λέω) τότε έχουμε ένα χάσμα-έλλειμμα κάθε έτος 8,5 τρισεκατομμυρίων! Αυτό πρέπει να καλυφθεί ή με υποθήκευση μελλοντικών εσόδων (νέα δάνεια και τίτλοι) ή με ευθεία αφαίρεση υπάρχοντος αντικειμενικοποιημένου πλούτου από τους λαούς, όπως καταθέσεις, σπίτια, γη, αέρας, ορυκτός πλούτος, ήλιος, θάλασσα, νερό κλπ.

Περιττό βέβαια να πω ότι για να αποπληρωθούν (εξαγοραστούν) αυτοί οι άυλοι τίτλοι από τους λαούς, όπως κάποιοι νομοταγείς «σοσιαλιστές» προτείνουν, θα χρειάζεται να πληρώνουν με ίδιο ποσοστό επί του ΑΕΠ 2,5%, περί τα 666 χρόνια (!!!) χωρίς να δανειστούν, στο μεταξύ, καθόλου (οι υπολογισμοί είναι γενικοί και λαμβάνουν τα δεδομένα ως σταθερά)!

Δάνεια έναντι μελλοντικών εσόδων δεν υπάρχουν πια γιατί το μέλλον των χωρών έχει ήδη πουληθεί για δεκαετίες. Κοντά 60 χρόνια θέλει η Ελλάδα να αποπληρώσει το δημόσιο χρέος με απόδοση στο κεφάλαιο του 2,5% του ΑΕΠ, με προϋπόθεση ότι στα 60 χρόνια δεν θα δανειστεί ούτε ένα ευρώ(!) ενώ αν δανείζεται τα μισά από αυτά που αποπληρώνει θα χρειαστεί 120 χρόνια, αν δανείζεται τα ίδια και δίνει μόνο τους τόκους, όπως πάνε να το κάνουν, δεν ξεπληρώνει ούτε σε 1.000 χρόνια!



Αυτή η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου που φαίνεται νόμιμη είναι ακριβώς η θηλιά που πνίγει τους λαούς. Είναι ο κλεμμένος δικός τους πλούτος που μετατράπηκε σε βρικόλακας στα χέρια του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Είναι η βίαιη αναστροφή του Δικαίου και η ανεστραμμένη αντανάκλαση της πραγματικότητας στο νομικό μας Δίκαιο και στις συνειδήσεις που υποτάσσονται στην κυρίαρχη ιδεολογία του κεφαλαίου. Έπειτα εμείς τρέχουμε να καλύψουμε αυτά που χρωστάμε στα κλεμμένα κεφάλαια που μας πήραν! Αυτό και αν είναι η μεγαλύτερη διαστροφή του Δικαίου και της ιστορίας των λαών.

Έτσι μόνο μια λύση υπάρχει. Επαναστατική απαλλοτρίωση του κεφαλαίου και επαναφορά του πλούτου στους πραγματικούς δημιουργούς και ιδιοκτήτες του. Όποια άλλη λύση, χωρίς αυτή την απαλλοτρίωση, απλώς αναπαράγει τη θηλιά στο λαιμό μας και γιγαντώνει τον βρικόλακα που λέγεται κεφάλαιο!

Αν κάποιος διέστρεφε το πραγματικό νόημα και χαμογελούσε ειρωνικά ακούγοντας το σύνθημα «Νόμος είναι το Δίκαιο του Εργάτη» ας το ξανασκεφτεί γιατί η αφελής ή ανεύθυνη άρνησή του σημαίνει ότι «Νόμος είναι το Δίκαιο του Κεφαλαίου»! http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2011/12/blog-post_27.html

Μέση λύση δεν υπάρχει και ας το βάλουν καλά το μυαλό τους οι κάθε λογίς γεφυροποιοί, σοσιαλίζοντες, «αριστεροί» και «αριστερούτσικοι».


Πηγή : Αριστερά και Πολιτική










Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Στην μνημη του Τροτσκι


«Αν ο θάνατος με χτυπούσε τούτη τη στιγμή, θα μπορούσα να πω πως εργάστηκα σ' όλη μου τη ζωή για τις εκμεταλλευόμενες και αποικιοκρατούμενες μάζες και για τον αγώνα της απελευθέρωσής τους. Για την ανάγκη να εξελιχθεί ο πολιτισμός και η τέχνη ελεύθερα. Για μια τέχνη που επιτρέπει απεριόριστα την έκφραση στην ανάγκη του ανθρώπου για ανανέωση. Για την εξέλιξη της τεχνολογίας, που από τη στιγμή που θα καταλάβουμε πώς να χρησιμοποιούμε την ενέργεια του ατόμου, θα φωτίσει την ύπαρξή μας. Και πάντοτε στο μυαλό μου, κυρίαρχη σκέψη μου ήταν η παγκόσμια επανάσταση. Μόνον αυτή μπορεί να βάλει τέλος στην εκμετάλλευση, στη βία, στον πόλεμο», έγραφε ο Λέων Τρότσκι στα Φιλοσοφικά Τετράδια: 1933-1935 και με αυτά τα λόγια συνοψίζει τη ζωή του.
Σαν σήμερα, στις 21 Αυγούστου 1940, ο Λέων Τρότσκι, που παραμένει ζωντανό σύμβολο, θεωρητικός θεμελιωτής και εμπνευστής της διεθνούς εργατικής αλληλεγγύης και της διαρκούς επανάστασης, δολοφονείται από το τσεκούρι του Ραμόν Μερκάντερ.

Γεννήθηκε στις 26 Οκτωβρίου του 1879. Στα 18 του χρόνια ο Λεβ Νταβίντοβιτς Μπρόνσταϊν υπήρξε ιδρυτικό μέλος της παράνομης εργατικής οργάνωσης Εργατική Ένωση Νότιων Ρώσων, όπου με το ψευδώνυμο Λβοφ έγραφε και μοίραζε επαναστατικές μπροσούρες και προκηρύξεις σε εργάτες και φοιτητές του Νικολάγιεφ. Στα 21 του χρόνια είχε ήδη περάσει δύο χρόνια φυλακή και είχε σταλεί εξορία στη Σιβηρία για την επαναστατική του δράση. Στα 23 είχε δραπετεύσει από τη Σιβηρία με πλαστό διαβατήριο με κατεύθυνση το Λονδίνο, όπου μαζί με το Βλαντιμίρ Λένιν, το Γκεόρκι Πλεχάνωφ και το Τζούλιους Μαρτώφ θα γινόταν από τους βασικούς συντάκτες της εφημερίδας Ίσκρα.
Από εκεί και πέρα η ιστορία και το διεθνές εργατικό κίνημα –και η φιλοσοφία, η τέχνη, η λογοτεχνία-- τον γνωρίζουν ως Λέων Τρότσκι, το όνομα ενός από τους φύλακές του, το οποίο ο ίδιος είχε διαλέξει τυχαία για το διαβατήριό του.
Ο Λέων Τρότσκι, ήδη από τα χρόνια στο Λονδίνο και στην Ίσκρα όρθωσε το πολιτικό και φιλοσοφικό του ανάστημα και διατύπωσε ανεξάρτητο -και ταυτόχρονα συλλογικά διαμορωμένο- πολιτικό λόγο. Συνεργάστηκε αλλά και βρέθηκε αντιμέτωπος με το Λένιν και τους Μπολσεβίκους του, τάχθηκε με αλλά και αντέδρασε στους Μενσεβίκους και άρχισε να αναπτύσσει τη θεωρία της Διαρκούς Επανάστασης ως μιας παγκόσμιας διαρκούς κατάστασης ενάντια στον παγκόσμιο καπιταλισμό, την οποία και θα εξέλσσε στη συνέχεια με τον Αλεξάντερ Πάρβους.
Αμέσως μετά την Επανάσταση διορίστηκε από το Λένιν υπουργός Εξωτερικών, ενώ στα χρόνια της Αντεπανάστασης, ίδρυσε τον Κόκκινο Στρατό και επιτέλεσε Κομισσάριος Πολέμου. Διατέλεσε δύο φορές εκλεγμένος πρόεδρος του Σοβιέτ της Πετρούπολης, το 1905 και το 1917. Μαζί με το Λένιν, επεξεργάστηκε Μαρξιστικά μια ιδεολογική βάση για την εξήγηση της ηττημένης επανάστασης του 1905 και για την προετοιμασία της νικηφόρας επανάστασης του 1917.
Μετά το θάνατο του Λένιν το 1924, ο Τρότσκι συνέχισε να υπερασπίζεται τις επαναστατικές, δημοκρατικές και διεθνιστικές ιδέες της Οκτωβριανής Επανάστασης. Ήδη από το 1923 ξεκίνησε να οργανώνει τον αγώνα στο Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης μέσα από την Αριστερή Αντιπολίτευση, προσπαθώντας να αναζωπυρώσει τον Μαρξισμό και να απομακρύνει το Κόμμα από τον γραφειοκρατικό εκφυλισμό. Ταυτόχρονα ανέπτυξε και θεωρητικά τις θέσεις του για τα προβλήματα του διεθνούς εργατικού κινήματος στα έργα του «Η Προδομένη Επανάσταση» και «Στην Υπεράσπιση του Μαρξισμού».
Το 1927 με την απαγόρευση της Αριστερής Αντιπολίτευσης, ο Τρότσκι διαγράφτηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα και δύο χρόνια μετά εξορίστηκε από την Ρωσία, για να φτάσει τελικά –μετά από μια περιπλάνηση στην Τουρκία, τη Γαλλία και τη Νορβηγία-- το 1936 στο Μεξικό. Τα δέκα τελευταία αυτά χρόνια της ζωής του (1930-1940), τα οποία και θεωρούνται το απόγειο της επαναστατικής του δράσης, ο Τρότσκι τα αφιέρωσε στο να καταγγείλει διεθνώς τα εγκλήματα του Σταλινισμού και την προδοσία της Οκτωβριανής Επανάστασης με την επικράτηση του γραφειοκρατικού Βοναπατρισμού και στο να διατηρήσει ζωντανό το διεθνές εργατικό κίνημα μέσω της έκκλησής του για σύσταση μιας Δ' Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Με την υπεράσπιση των πρωτεργατών της επανάστασης οι οποίοι βρέθηκαν κατηγορούμενοι στις Δίκες της Μόσχας (1936-38), με την οργάνωση μιας αντι-Δίκης με ανεξάρτητη επιτροπή για την ανάδειξη της αθωότητάς του στα μάτια του κόσμου, ο Τρότσκι πέτυχε να επαναστατήσει για άλλη μια φορά απέναντι στο δεσποτισμό και την αυταρχία, και να πλήξει το σταλινισμό. Εν τέλει το ιδρυτικό συνέδριο της Δ' Διεθνούς πραγματοποιήθηκε στη Γαλλία, μόλις δύο χρόνια πριν από το θάνατό του. 
Πηγη TVXS

Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Είναι η επιλογή Μαλα κατάλληλη για τους εργαζόμενους και την αριστερά.





Η επιλογή Μαλα για την υποψηφιότητα του προέδρου της δημοκρατίας αποτελεί μια φυσιολογική εξέλιξη στην πορεία της διακυβέρνησης Χριστοφια -ΑΚΕΛ και ένα σοβαρό πισωγύρισμα για την αριστερά και τους εργαζόμενους
Η επιλογή Μαλα ουσιαστικά αποτελεί αποδοχή των αδιέξοδων της διακυβέρνησης χριστοφια. Ο Χριστοφιας ανέβηκε στην εξουσία αφού η διεκδίκηση της προεδρίας με κομματικό υποψήφιο που γινόταν για πρώτη φορά κατάφερε να ενθουσιάσει τον κόσμο της Αριστεράς και να συσπειρώσει τους εργαζόμενους Το ΑΚΕΛ σαν αριστερό κόμμα ήταν στην συνείδηση των πλατιών Λαϊκών μαζών το εργαλείο για μια πιο δίκαιη κοινωνία και για δημιουργία συνθηκών οικονομικής ανάπτυξης και προόδου Το ΑΚΕΛ έχοντας υιοθετήσει από την αρχή την πολιτική  της ταξικής συνεργασίας και την διαχείριση του καπιταλισμού, έχοντας εγκαταλείψει από καιρό την προοπτική της στήριξης του σε μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις έτσι ώστε να έλθει σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και το βάθη κράτος αναγκάστηκε να κάνει μια σειρά από υποχωρήσεις, όπως στο κυπριακό τα εργατικά δικαιώματα την εξυγίανση της λειτουργίας του κράτους την παιδεία, κ.α  που απογοήτευσαν τους εργαζόμενους .Σαν αποτέλεσμα αυτής της απογοήτευσης Το ΑΚΕΛ υπαναχωρεί από τη διεκδίκηση της εξουσίας με κομματικό υποψήφιο πίσω στην πολιτική των λαϊκών μετώπων και της ταξικής συνεργασίας Eπιλέγει σήμερα ένα κεντρώο πολιτικό με στόχο να συσπειρώσει δήθεν την κεντροαριστερά απέναντι στην επίθεση της δεξιάς και του κεφαλαίου.
Με την ανάληψη της εξουσίας από τον Χριστοφια σε συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού είχαμε την αύξηση των κοινωνικών παροχών σαν το πρώτο μέτρο φιλεργατικής πολιτικής Με την έναρξη όμως της οικονομικής κρίσης η διακυβέρνηση χριστοφια πέρασε στην προσπάθεια στήριξης του καπιταλισμού δίνοντας απλοχεριά (κίνητρα) στο κεφάλαιο ενώ την επόμενη περίοδο προχώρησε σε συνεργασία με τα κόμματα του κεφαλαίου σε περικοπές των μισθών των κοινωνικών παροχών και κτυπήματος εργατικών δικαιωμάτων. Σήμερα αντιλαμβάνεται ότι πολιτική που προωθεί και επιβάλλει το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο είναι αδιέξοδη .
Όμως δεν ήταν μόνο στην οικονομία που η πολιτική του χριστοφια οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Στο Κυπριακό, αντί να στηριχτεί και να προωθήσει την συνεργασία ανάμεσα στους Ε/Κ και Τ/Κ εργαζόμενους και τα κόμματα τους σαν κινητήρια δύναμη που θα μπορούσε να φέρει τις δυο κοινότητες σε κοινή πορεία, προσπάθησε να πείσει τις ηγεσίες των κομμάτων του κέντρου, όπως ήταν φυσικό δεν τα κατάφερε, και υποχώρησε αφήνοντας ένα άλλο αδιέξοδο. Στο τομέα της εσωτερικής διακυβέρνησης όχι μόνο αδυνάτισε να κτυπήσει το ρουσφέτι τις μίζες και τους θεσμούς του κατεστημένου  αλλά αντίθετα μπλέχτηκε σε αυτό ,βλέπε Μιλτης-Ομόνοια ,Βάσος Γεωργίου .Η προσπάθεια να ελέγξει τον κρατικό μηχανισμό προωθώντας συνεργάσιμους φιλοΑκελικους κρατικούς αξιωματούχους οδήγησε στο Μαρι. Όσο αφορά τους ημικρατικους οργανισμούς αντί να προωθήσει την διαφάνεια στην λειτουργία τους και τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο μέσα από θεσμικές  αλλαγές κινείται στα ίδια προωθώντας (ημέτερους τεχνοκράτες) οι οποίοι εφαρμόζουν στην λογική του συστήματος Τα ίδια αδιέξοδα είχαμε όσο αφορά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση την προώθηση χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με τρόπο που να εξυπηρετούνται τα λαϊκά συμφέροντα κ,α
Πίσω από όλα τα πιο πάνω αδιέξοδα υπάρχει ένας κοινός παράγοντας η αδυναμία του Ακελ και του Χριστοφια να στηριχτεί και να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους για να προωθήσει κοινωνικές αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων. Η επιλογή Μαλα αποδεικνύει πως όχι μόνο η ηγεσία του Ακελ και ο Χριστοφιας δεν έβγαλαν κανένα συμπέρασμα από την διακυβέρνηση πέντε χρόνων αλλά κινούνται πιο δεξιά. Αντί να αναζητήσουν τα αιτία της αδιέξοδης πολιτικής που ακολούθησνα στην πολιτική στήριξης του καπιταλισμού , επιλέγουν ένα Κεντρώο πολιτικό για να προωθήσει ακόμα πιο δεξιές πολιτικές.
Η πιο πάνω  προσέγγιση όχι μόνο δεν θα έχει απήχηση στο κέντρο αλλά το πιο πιθανό ούτε το Ακελ δεν θα καταφέρει να συσπειρώσει
Σε συνθήκες κατάρρευσης του διεθνούς καπιταλισμού σε συνθήκες που ο έλεγχος της παγκόσμιας οικονομίας βρίσκεται στα χέρια του διεθνούς κεφαλαίου το οποίο επιτίθεται ,και που οι κυβερνήσεις η μια μετά την άλλη αναγκάζονται να πάρουν σκληρά μέτρα λιτότητας Το Ακελ ονειρεύεται πολιτικές που ο καπιταλισμός υιοθέτησε τις προηγούμενες δεκαετίες σε περιοδους αναπτυξης.Όταν η ίδια η διακυβέρνηση Ακελ –χριστοφια αδυνάτισε να προωθήσει πολιτικές που να εκφράζουν τα λαϊκά συμφέροντα ,είναι δυνατό να το καταφέρει ένας κεντρώος πολιτικός; 
Το τελευταίο διάστημα και σαν αποτέλεσμα των συνομιλιών με την Τρόικα το Ακελ φαίνεται να έχει συνειδητοποίηση την σοβαρότητα της επίθεσης που σχεδιάζει το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο ενάντια στους εργαζόμενους και τις κοινωνικές κατακτήσεις ενώ η συσπείρωση των συνδικαλιστικών και αγροτικών οργανώσεων δίνει κάποιες ελπίδες για υιοθέτηση μιας πιο δυναμικής πολιτικής.  Όμως αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό ,
Χρειάζεται μια επιθετική πολιτική που να εξηγεί και να πείθει πως για τα προβλήματα της οικονομίας φταίει πάνω απ΄ολα η διεθνής κρίση του καπιταλισμού, δυστυχώς οι προσπάθειες του Χριστοφια να βρει  λύσεις μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού τον αναγκάζουν να σιωπά με αποτέλεσμα η δεξιά και το κεφαλαίο ελέγχοντας τα Μ.Μ.Ε  να έχουν σε σημαντικό βαθμό καταφέρει να πείσει πως για τα προβλήματα της οικονομίας φταίει το Ακελ και οι ξένοι εργάτες .Αυτο είναι κάτι που θα πληρώσει τόσο το Ακελ αλλά πιο πολύ οι εργαζόμενοι.
Ακόμα χρειάζεται μια προοπτική και ένας στόχος για να περάσουν οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι ξεκινώντας από τις τράπεζες και τους βασικούς τομείς της οικονομίας όπως το εμπόριο καύσιμων, κάτω από τον έλεγχο του κράτους και της κοινωνίας έτσι που να περνούν τα κέρδη απ ευθείας σε παραγωγικές επενδύσεις για τις ανάγκες της κοινωνίας. Τα πιο πάνω είναι αδύνατο να γίνουν από ένα κεντρώο πολιτικό.
Αυτό που θα μπορέσει να αλλάξει τις προοπτικές και την δυναμική για την αριστερά είναι η υιοθέτηση και προβολή ενός τολμηρού σοσιαλιστικού προγράμματος το οποίο να δίνει ρόλο και φωνή στα πλατιά λαϊκά στρωματά. Μόνο ένα όραμα που να ενθουσιάζει τους εργαζόμενους και την νεολαία, και  να δίνει προοπτική είναι δυνατόν να συσπειρώσει την αριστερά σε πρώτη φάση και να έχει απήχηση στις πλατειές λαϊκές μάζες σε δεύτερο στάδιο για να αντιμετωπίσουν την επίθεση του κεφαλαίου .Αυτό το όραμα ούτε ο Μαλας ούτε το Ακελ μπορεί να προσφέρει .Αυτό το καθήκον πέφτει στους ωμούς της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς
Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά έχει σήμερα μια ευκαιρία και ένα καθήκον .Ένα καθήκον να προσφέρει ένα όραμα στην κυπριακή κοινωνία που γα δίνει έξοδο στα αδιέξοδα του καπιταλισμού προβάλλοντας ένα μοντέλο Σοσιαλισμού που να χαρακτηρίζεται από εργατική δημοκρατία κοινωνικό έλεγχο και πλατειά λαϊκή συμμετοχή, και που να συνδέει τους αγώνες των Ε/κυπριων εργαζόμενων με αυτών των Ευρωπαίων των Τ/Κ ,αλλά και των λαών της περιοχής. Ταυτόχρονα και μια ευκαιρία να ξεφύγει από το περιθώριο και να μπει καθοριστικά στην πολιτική σκηνή.