Aνοιχτή συζήτηση για την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, τον ρόλο της Τρόικα στην Ευρώπη, στην Ελλάδα και στην Κύπρο και την απάντηση της Αριστεράς και των κινημάτων.

ntil October 4 at 10:00pm
Panepistimio Kyprou and Panos Solomonides Municipal Centre
(english text follows)

Με την ευκαιρία της επίσκεψης στην Κύπρο του Ευρωβουλευτή του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας και της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας, Paul Murphy, με την ομάδα της GUE/NGL για ομάδα εργασίας στα πλαίσια της Κυπριακής Προεδρίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η Νέα Διεθνιστική Αριστερά, που συμμετέχει στην Επιτροπή για μια Εργατική Διεθνή – CWI (Committee for a Workers’ International), διοργανώνει ανοιχτή συζήτηση για την Παγκόσμια Οικονομική Κρίση, τον ρόλο της Τρόικα στην Ευρώπη, στην Ελλάδα και στην Κύπρο και την απάντηση της Αριστεράς και των κινημάτων.

Λευκωσία Τρίτη 2 Οκτωβρίου στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, Κεντρικά, αίθουσα A019, η ώρα 7 μ.μ.

Λεμεσός Πέμπτη 4 Οκτβωρίου στο Δημοτικό Πολιτιστικό Κέντρο Πάνος Σολομωνίδης, η ώρα 7 μ.μ.

ομιλιτές:
Paul Murphy, Ευρωβουλευτής του Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιρλανδίας - Ιρλανδικό τμήμα της Επιτροπής για μια Εργατική Διεθνή - CWI - και της Ενωμένης Αριστερής Συμμαχίας

Αντρος Παγιάτσος, Γενικός Γραμματέας της Σοσιαλιστικής Διεθνιστικής Οργάνωσης - Ξεκίνημα, Ελληνικό Τμήμα της CWI

Αθηνά Καρυάτη, μέλος της Νέας Διεθνιστικής Αριστεράς, Κυπριακό Τμήμα της CWI.

Συντοντιστές:
στη Λευκωσία ο Σταύρος Τομπάζος, Επίκουρος Καθηγητής τμήματος Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών Πανεπιστημίου Κύπρου

στην Λεμεσό ο δικηγόρος Πατρίκιος Παύλου

*******

On the occasion of the visit of Paul Murphy, MEP of the Socialist Party of Ireland and the United Left Alliance to Cyprus for a study group of GUE/NGL during the Cypriot presidency of the European Union, the New Internationalist Left, which participates in the Committee for a Workers International -CWI, organizes an open discussion on the Global Financial Crisis, the role of the Troika in Europe, Greece, Cyprus and the response of the Left and the Movements.

Nicosia Tuesday, October 2nd at the University of Cyprus, Kalipoleos street building, room A019.

Limassol Thursday, October 4th at the Panos Solomonides Municipal Cultural Centre

speakers:
Paul Murphy, MEP Socialist Party Ireland - Irish Section of the Committee for a Workers' International -CWI and the United Left Alliance

Andros Payiatsos, General Secretary of the Socialist Internationalist Organization - Xekinima, Greek Section of the CWI

Kariati Athina, a member of the New Internationalist Left, Cyprus Section of the CWI.

Coordinating the discussion:
in Nicosia: Stavros Tombazos, Assistant Professor, Department of Social and Political Sciences, University of Cyprus

in Limassol: Patrikios Pavlou Lawyer

Μπορεί να ύπαρξη επιστροφή στην ευημερία μέσα στον καπιταλισμό.

                     

Το ξέσπασα της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης αντικειμενικά βάζει μπροστά στην κοινωνία το ερώτημα πως ξεπερνιέται αυτή η κρίση και πως επιστρέφουμε πίσω στις περιόδους οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας. Αρκετά πολιτικά πρόσωπα από το κέντρο μέχρι και την ριζοσπαστική αριστερά πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να επιτευχθεί απλά με αναπτυξιακή πολιτική, πάντα μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού. τους βλέπουμε να προβάλλουν τον κευνσιανισμο, την μικτή οικονομία, τον κρατικό παρεμβατισμό σαν απάντηση στην κρίση. Όλες οι πιο πάνω πολιτικές έχουν σαν φιλοσοφία την προώθηση της ανάπτυξης μέσα από κίνητρα προς τους ιδιώτες η ακόμα την ανάθεση σε αυτούς κυβερνητικών έργων.

Αλλά γιατί οι καπιταλίστες δεν επενδύουν; Γιατί απλούστατα δεν υπάρχουν τα απαιτούμενα γι αυτούς περιθώρια κέρδους. Δηλαδή όχι ότι δεν θα έχουν κέρδος αλλά αυτό θα είναι χαμηλό. Μέχρι και πριν την οικονομική κρίση το πρόβλημα αυτό λυνόταν με κίνητρα από το κράτος προς τους κεφαλαιοκράτες. Άλλωστε αυτός είναι και ο κύριος λόγος για τον οποίο τα κράτη βρίσκονται σήμερα υπό χρεοκοπία.  Οι φορολογικές ελαφρύνσεις, τα κίνητρα ,οι φοροαπαλλαγές οι φοροδιαφυγές «νόμιμες και παράνομες»,οι μίζες κα.φόρτωσαν στα δημοσια οικονομικα τεράστια χρέη.

Με την κρίση αυτό το μέτρο δεν μπορεί να εφαρμοστεί γιατί το κράτος δεν έχει λεφτά. Παράλληλα με την κρίση δημιουργείτε ακόμα ένα πρόβλημα. Συρρικνώνονται αγορές. Έτσι παρόλο που κτυπιούνται οι μισθοί και αυξάνονται τα περιθώρια κέρδους οι καπιταλίστες δεν έχουν που να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Η σημερινή κρίση είναι με Μαρξιστικούς όρους κρίση υπερσυσσωρευσης κεφαλαίου Από την μια υπάρχουν τεράστια κέρδη και πλούτος και από την άλλη φτώχια και μιζέρια. Οι καπιταλίστες την προηγούμενη περίοδο μέσα από τις πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού, που όχι μόνο αφήνουν το κεφάλαιο ανεξελεχτο να κερδοσκοπα αλλά υποτάσσουν και το κράτος στην κερδοσκοπική του μανία, έχουν καταφέρει να μαζέψουν τεραστία πλούτη. υπολογίζεται ότι σε παγκόσμια κλίμακα το 2%του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει το 50% του παγκόσμιου πλούτου. Παράλληλα 2τρις ευρω και 750δις στερλίνες υπολογίζεται ότι είναι τα ανενεργά κεφάλαια, λεφτά δηλαδή τα οποία δεν επενδύονται.

Αφού λοιπόν οι καπιταλίστες δεν θέλουν να επενδύσουν το μόνο που απομένει είναι να αναλάβει το κράτος αυτόν τον ρόλο. Κάτι τέτοιο όμως θα το φέρει σε σύγκρουση με το κεφαλαίο το οποίο θα δει να απειλούνται τα κέρδη του αλλά και η πολιτικές του. Γιατί αν το κεφαλαίο κατάφερε να καρπωθεί τεραστία πλούτη είναι γιατί από τις προηγούμενες δεκαετίες έχει εξαπολύσει μια τεραστία ταξική επίθεση ενάντια στο εργατικό κίνημα και τους εργαζόμενους πιο γενικά και γιατί έχει καταφέρει να στήσει μια σειρά από μηχανισμούς που επιβάλλουν την κυριαρχία του.

Η ταξική επίθεση που έχει εξαπολύσει το κεφαλαιοκράτες είναι χωρίς προηγούμενο έχουν βάλει στο στόχο τους όλες τις εργατικές και κοινωνικές καταχτήσεις το οκτάωρο, τις συλλογικές συμβάσεις την συνταξιοδοτήσει την υγειά την παιδεία. Δεν τους ενδιαφέρει αν ο κόσμος πείνα και πεθαίνει μέσα στην εξαθλίωση που δημιουργούν. Ακόμα τους βλέπουμε να προετοιμάζονται να χρησιμοποιήσουν και τον φασισμό για να αντιμετωπίσουν τους εργαζόμενους και την κοινωνία. Στην επίθεση τους αυτή είναι οργανωμένοι παγκόσμια και έχουν στα χέρια τους μια σειρά από μηχανισμούς. Το ΔΝΤ, Κεντρικές τράπεζες και οι ιδιωτικές τράπεζες, τα χρηματιστήρια, οι οίκοι αξιολόγησης, τα ΜΜΕ το κράτος με τους μηχανισμούς του Όλα τα πιο πάνω είναι στην υπηρεσία του κεφαλαίου. Το να πιστεύει λοιπόν κάποιος πως με το να αναλάβει μια αριστερή κυβέρνηση την αστική εξουσία θα μπορέσει πείσει τους κεφαλαιοκράτες και να προωθήσει πολιτικές ανάπτυξης είναι ουτοπία και αφέλεια. Πάνω απ’ολα είναι μια ταχτική που οδηγά το εργατικό κίνημα σε ήττα και απογοήτευση.

ΟΙ πολυπόθητες επενδύσεις μπορούν να γίνουν πραγματικότητα μόνο αν το κράτος αναλάβει αυτό το ρόλο, για να μπορέσει όμως το κράτος να κάνει επενδύσεις χρειάζεται λεφτά τα οποία θα βρει μόνο αν περάσει στον έλεγχο του την οικονομία. και για να το πετύχει αυτό η αριστερά χρειάζεται να στηριχτεί σε μαζικούς εργατικούς αγώνες μέσα από τους οποίους θα κερδίσει την στήριξη της πλειοψηφίας της κοινωνίας. Αλλά θα πάρει ουσιαστικά την εξουσία μόνο για να προωθήσει πολιτικές ανάπτυξης Η σύγκρουση με το κεφαλαίο μέσα από την κρίση που δημιούργησε, και η ανάγκη για το ξεπέρασμα της βάζει ουσιαστικά το ζήτημα της ανάληψης της ουσιαστικής εξουσίας από τους εργαζόμενους, βάζει το ζήτημα του σοσιαλισμού.

Όμως υπάρχει ακόμα ένα ιστορικό στοιχείο που αποδεικνύει πως οι πολιτικές ανάπτυξης, μεικτής οικονομίας η κρατικού παρεμβατισμού είναι αδύνατον να εφαρμοστούν σήμερα Οι πολιτικές αυτές εφαρμόστηκαν μετά τον β παγκόσμιο πόλεμο από την αστική τάξη, στην προσπάθεια της να σώσει τον καπιταλισμό, μπροστά στην ανερχόμενη δύναμη της εργατικής τάξης την ισχυροποίηση της θέσης της Σοβιετικής Ένωσης παρά την γραφειοκρατική της παραμόρφωση, και την επέκταση του σοσιαλισμού σε μια σειρά από χώρες. Σήμερα η αστική τάξη δεν φοβάται κάτι τέτοιο γι αυτό και επιτίθεται στους εργαζόμενους, γι αυτό και ποτέ δεν θα εφαρμόσει πολιτικές υπέρ των εργαζόμενων άρα και πάλι καταλήγουμε στο ζήτημα του Σοσιαλισμού. Σήμερα το δίλημμα που έμπαινε στις αρχες του προηγουμενου αιωνα μέσα από τα λόγια της Ρόζας Λουξεμπουρκ Σοσιαλισμός η Βαρβαρότητα γίνεται ξανά επίκαιρο
Βεβαια αυτο το ζητημα θετει μια σειρα απο αλλα ζητηματα οπως το ζητημα του Σοσιαλιστικου μοντελλου ,της επαναστατικης ηγεσιας της εργατικης ταξης ,και της διεθνους οργανωσης της .... 

Πως οι ξενες τραπεζες ξεφορτωσαν σε ελληνικες και κυπριακες

Το χρονικό ενός «ξεφορτώματος»




Σύμφωνα με στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδος, από την αρχή του 2010 έως και το τέλος του 2011, οι ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία, η ίδια η ΤτΕ και αρκετοί ιδιώτες αποταμιευτές, αγόρασαν πολύ μεγάλο αριθμό ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου (αύξηση 51,2%).

Την ίδια ώρα μειώθηκε εντυπωσιακά το αντίστοιχο χαρτοφυλάκιο των αλλοδαπών τραπεζών (από 141 δις € την αρχή του 2010 σε 45,9 δις € στο τέλος του ίδιου έτους και σε 35 δις € το τέλος του 2011). Υπενθυμίζεται ότι, εκείνη την περίοδο η τότε κυβέρνηση ήταν αντίθετη με την επιλογή της αναδιάρθρωσης (PSI) του ελληνικού χρέους - την οποία όμως αργότερα ψήφισε, με συνεργό την αξιωματική αντιπολίτευση.

Το ερώτημα είναι: γιατί οι ελληνικές τράπεζες και ιδίως τα ασφαλιστικά ταμεία δέχονταν να αγοράζουν ελληνικά ομόλογα, δεδομένης της πανθομολογούμενης επισφάλειας τους; Οι μελλοντικές τιμές αυτών των ομολόγων θα ήταν, ούτως ή άλλως, πολύ χαμηλότερες καθώς πιθανολογούνταν (σε βαθμό σχεδόν βεβαιότητας) η πτώχευση του ελληνικού κράτους.

Η απάντηση θα ήταν το ότι, οι τράπεζες ενθαρρύνθηκαν από τον αναμενόμενο ερχομό του ΔΝΤ, το οποίο δεν θα τις άφηνε να πτωχεύσουν - ενώ τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων τα χειρίστηκε η ίδια η ΤτΕ, χωρίς να λογοδοτεί σε κανέναν.

Ταυτόχρονα, η αγορά ομολόγων συγκρατούσε (χειραγωγούσε;) την άνοδο των spreads - πράγμα που επιθυμούσε η κυβέρνηση, επειδή έτσι διαμόρφωνε ένα ευνοϊκό υπέρ αυτής κλίμα, παρέχοντας την περαιτέρω πίστωση χρόνου.

Οι διαδικασίες αυτές οδήγησαν σε μια ελληνοποίηση του χρέους, πράγμα που σήμαινε ότι το PSI επέδρασε κυρίως στα στοιχεία του ενεργητικού των ελληνικών (αλλά και των κυπριακών) τραπεζών - τις απώλειες των οποίων θα έπρεπε είτε να αναπληρώσουν με δικά τους κεφάλαια, είτε να αποφασισθεί η ανακεφαλαιοποίηση τους με τη βοήθεια της ΕΕ, είτε να χρεοκοπήσουν, είτε να εκποιηθούν σε ξένες (Λ.Τ. με παρεμβάσεις).




Πηγή : Sofokleous10

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ ΚΑΙ ΤΟ ¨ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ¨

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΉΣ

…ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΟΥΛΙΑΡΑ*

Ο Παντελής Καψής έγραψε ένα αξιοπρόσεκτο από τησκοπιά των θέσεων του κείμενο στο Έθνος της Δευτέρας(17/9) σε σχέση με την παρουσία του Αλ. Τσίπρα στη Θεσσαλονίκη και υπό τον τίτλο «Ασκήσεις υπεκφυγής»

Δεν θα με απασχολούσε ιδιαίτερα το κείμενο, αν ο Παντελής Καψής, μετά το εγκώμιο που έπλεξε στα «θετικά βήματα» που έκανε ο Αλ. Τσίπρας με τις παρεμβάσεις του στη Θεσσαλονίκη, δεν αναφερόταν, όπως αναφέρθηκε, στο εμπόδιο του «αριστερού ρεύματος» του ΣΥΝ και ειδικότερα αν δεν αναρωτιόταν, μάλλον προτρεπτικά, κατά πόσο ο Αλ. Τσίπρας θα τολμήσει να συμπεριφερθεί όπως ο Ανδρέας Παπανδρέου, που δεν δίστασε να στείλει στο σπίτι τους εκατοντάδες στελέχη της αριστερής πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ.

Παραθέτουμε αυτούσιο το σχετικό απόσπασμα από το άρθρο του Παντελή Καψή για να σχηματίσουναυθεντική εικόνα οι αναγνώστες μας (όπως στο τέλος αναδημοσιεύουμε ολόκληρο το κείμενο του Π.Καψή).

Αναφερόμενος, λοιπόν, ο Π. Καψής στον Αλ. Τσίπρα και τις παρεμβάσεις του στη Θεσσαλονίκη γράφει επί λέξει :

« Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για θετικά βήματα που κυρίως επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να ξεκινήσει έναν διάλογο επί της ουσίας με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις – διάλογο απαραίτητο αν θέλει κάποτε νααποτελέσει μέρος ενός συνασπισμού εξουσίας. Απέφυγε, όμως,ο Α.Τσίπρας, όπως ο διάολος το λιβάνι να απαντήσει σε όλα σχεδόν τα δύσκολα ζητήματα, δείχνοντας να πιστεύει πως μπορεί μεφραστικές ακροβασίες να ξεπεράσει τις μεγάλες αντιφάσεις της πολιτικής και του κόμματος του.

Ρωτήθηκε για παράδειγμα πως συμβαδίζουν οι θέσεις που διατύπωσε με όσα κατά καιρούς ακούγονται από στελέχη του ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ ή ότι η χρεοκοπία είναι το όπλο των φτωχών και περιορίστηκε σε γενικότητες περί εσωκομματικής δημοκρατίας. Γνωρίζουν όλοι ωστόσο ότι οι φορείςαυτών των απόψεων, όπως το «αριστερό ρεύμα», αποτελούν αν όχι την πλειοψηφία πάντως την ισχυρότερη τάση στο κόμμα. Και μπορεί προεκλογικά να τους επιβλήθηκε σιωπητήριο, οργανωτικά ωστόσο είναι σε θέση να κρατούν τον κ. Τσίπρα σε ομηρεία. Και για όσους αρέσκονται σε συγκρίσεις, αντιμετωπίζοντας ανάλογο πρόβλημα ο  Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να στείλει σπίτι τους εκατοντάδες στελέχη του. Ο κ. Τσίπρας; »

Ο Παντελής Καψής ίσως, λέμε ίσως, επειδή άκουσε τα περί ¨δημοκρατικής παράταξης¨ και τα περί 3^ηςΣεπτέμβρη από το ΣΥΡΙΖΑ, πήρε αρκετή φόρα!

Έτσι, περίπου, μετέτρεψε γρήγορα γρήγορα τον ΣΥΡΙΖΑ σε ΠΑΣΟΚ (παλαιάς, μάλιστα, κοπής) και αφού έκανε αυτό το άλμα, αναρωτήθηκε: γιατί να μην επαναληφθεί τώρα και η παλιά ιστορία, με τον  Αλ. Τσίπρα στη θέση του «μεγάλου» και να ξεμπερδεύουμε με το «Αριστερό Ρεύμα» και τα «ενοχλητικά» στελέχη του;

Ο Παντελής Καψής, όταν  σκέφτεται έτσι, ομιλεί με το "ρεαλισμό" μιας συντηρητικής λογικής τηςπαράδοσης και της πεπατημένης.

Έχουμε, σκέφτεται, ένα αριστερό κόμμα, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που προσεγγίζει την κυβέρνηση και για να τηναναλάβει χρειάζεται να κάνει, όπως συνήθως έχει συμβεί στην Ελλάδα και διεθνώς μέχρι σήμερα, μια σταδιακή αλλά «γενναία» συντηρητική αναπροσαρμογή και διολίσθηση των θέσεων του, πράγμα που για να επισυμβεί πρέπει να εκπαραθυρωθεί από το κόμμα η «αμετανόητη αριστερή του πτέρυγα» ή, λίγο χειρότερα, να διασπασθεί το ίδιο το κόμμα.

Αυτά λέει η «παράδοση» και η «πεπατημένη» ότι συμβαίνουν σε "φυσιολογικές" καταστάσεις.

Το «λάθος» ,όμως, του Παντελή Καψή, από το οποίο ξεκινά το ερώτημα του προς τον Αλ. Τσίπρα,είναι ακριβώς αυτό! Ξεχνάει, πέραν από την δημοκρατική παράδοση του ΣΥΝ, του ΣΥΡΙΖΑ και των ηγεσιών τους, ότι δεν διανύουμε "φυσιολογικές καταστάσεις. Ότι το 2012 δεν θα είναι ’75 ή ’77. Ότι σήμερα έχουμε μια βαθύτατη καπιταλιστική κρίση που κλιμακώνεται, η οποία έχει μετατραπεί σε μεγάλο βαθμό σε κρίση λαικής νομιμοποίησης του αστικού πολιτικού κατεστημένου. Ότι το ΠΑΣΟΚ σε όλες τις εκδοχές του, «καλό» και «κακό», έχει καταρρεύσει και δεν μπορεί να επανέλθει με άλλη ετικέτα και ηγεσία. Ότι το ρεύμα ριζοσπαστικής προοδευτικής ανατροπής στην κοινωνία διευρύνεται αντί να ανακόπτεται, παρά την νεοφασιστική άνοδο. Ότι θετική απάντηση στην κρίση δεν μπορεί να υπάρξει με καμία μορφή διαχείρισης, λιγότερο ή περισσότερο προωθημένη, του συστήματος. Ότι η διέξοδος μόνο με μεγάλες ρήξειςκαι αντισυμβατικές επιλογές μπορεί να επέλθει!

Επομένως, στις σημερινές συνθήκες, οι θέσεις του «Αριστερού Ρεύματος», που δεν υποχωρούν στους εκβιασμούς του συστήματος, στους εκβιασμούς των μονόδρομων της αποπληρωμής ενός μη βιώσιμου και άδικου χρέους και του γερμανικού μονεταρισμού του ευρώ, μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο «φυσιολογικές» και ρεαλιστικές από την καταστροφή που επιφέρουν τα μνημόνια, και οι δανειακές συμβάσεις που τα συνοδεύουν.

Ο Παντελής Καψής μπορεί να αποδειχθεί με τα ερωτήματα του τόσο εκτός τόπου και χρόνου όσο αυτοί που περίμεναν με τα μηνμόνια ότι θα ανατάξουν τη χώρα!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΟΥΛΙΑΡΑΣ

Στη συνέχεια η Iskra παραθέτει ολόκληρο το άρθρο του Π.Καψή έτσι όπως δημοσιεύθηκε στο Έθνος (17/09)

ΑΣΚΗΣΕΙΣ ΥΠΕΚΦΥΓΗΣ

Του ΠΑΝΤΕΛΗ ΚΑΨΗ

Ο κ. Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη επιχείρησε να παρουσιάσει μια ριζικά διαφορετική εικόνα για τον εαυτό του και το κόμμα του. Όχι χωρίς επιτυχία. Χρησιμοποίησε όλες τις λέξεις – κλειδιά που παραπέμπουν σε ένα κόμμα εξουσίας που αναγνωρίζει τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πραγματικότητα.

Μίλησε για ανταγωνιστικότητα, για δίκαιο και σταθερό φορολογικό καθεστώς, υπερασπίστηκε τηνομιμότητα, ενώ αναφέρθηκε και στην ανάγκη να στηριχθεί η επιχειρηματικότητα. Ακόμα και τη σημασία των ξένων επενδύσεων αναγνώρισε και φυσικά επανέλαβε ότι δεν είναι ούτε στις προθέσεις ούτε στους σχεδιασμούς του ΣΥΡΙΖΑ η έξοδος από το ευρώ.

Χωρίς αμφιβολία πρόκειται για θετικά βήματα που κυρίως επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να ξεκινήσει έναν διάλογο επί της ουσίας με τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις – διάλογο απαραίτητο αν θέλει κάποτε νααποτελέσει μέρος ενός συνασπισμού εξουσίας. Απέφυγε όμως όπως ο διάολος το λιβάνι να απαντήσει σε όλα σχεδόν τα δύσκολα ζητήματα, δείχνοντας να πιστεύει πως μπορεί με φραστικές ακροβασίες να ξεπεράσει τις μεγάλες αντιφάσεις της πολιτικής και του κόμματος του.

Ρωτήθηκε για παράδειγμα πως συμβαδίζουν οι θέσεις που διατύπωσε με όσα κατά καιρούς ακούγονται από στελέχη του ότι το ευρώ δεν είναι φετίχ ή ότι η χρεοκοπία είναι το όπλο των φτωχών και περιορίστηκε σε γενικότητες περί εσωκομματικής δημοκρατίας. Γνωρίζουν όλοι ωστόσο ότι οι φορείςαυτών των απόψεων, όπως το «αριστερό ρεύμα», αποτελούν αν όχι την πλειοψηφία πάντως την ισχυρότερη τάση στο κόμμα. Και μπορεί προεκλογικά να τους επιβλήθηκε σιωπητήριο, οργανωτικά ωστόσο είναι σε θέση να κρατούν τον κ. Τσίπρα σε ομηρεία. Και για όσους αρέσκονται σε συγκρίσεις, αντιμετωπίζοντας ανάλογο πρόβλημα ο  Ανδρέας Παπανδρέου δεν δίστασε να στείλει σπίτι τους εκατοντάδες στελέχη του. Ο κ. Τσίπρας;

Και στα ζητήματα ουσίας όμως ο κ. Τσίπρας παρέμεινε επικίνδυνα ασαφής. Με αφορμή την Αργεντινή για παράδειγμα χαρακτήρισε όπλο της Ελλάδας το ευρώ. Δεν είπε κουβέντα όμως για το τι θα κάνει αν μετά τη στάση πληρωμών που υποστηρίζει βρει τις πόρτες – και τα ταμεία – της Ευρώπης κλειστά. Γιατί καλή είναι η αυτοπεποίθηση μπροστά στις κάμερες της ΔΕΘ, μέχρι στιγμής όμως δεν έχει καταφέρει όχι να πείσει αλλά ούτε καν να δει έναν Ευρωπαίο πολιτικό έξω από τον στενό κύκλο των ομοϊδεατών του. Ανάλογη ασάφεια έδειξε και στα ζητήματα της οικονομίας, όπου περιέγραψε ένα πραγματικό Ελ Ντοράντο φτάνοντας να μιλήσει ακόμα και για «επάρκεια» στα καύσιμα – αυτάρκεια προφανώς θαήθελε να πει-, αφήνοντας μας όμως σε αγωνία για το πώς θα επιτευχθεί ένα τέτοια θαύμα.

Εκεί όμως που η υπεκφυγή άγγιξε τα όρια της πρόκλησης ήταν στο ζήτημα της διαφθοράς. Ο κ. Τσίπρας, ευρισκόμενος σε αμηχανία μια και όλα τα συγκεκριμένα μέτρα που υποστηρίζει είναι μέτρα που έχουν ήδη δρομολογηθεί από την άθλια τρόικα και τις μνημονιακές κυβερνήσεις, αναφέρθηκε, σε τι άλλο, στην περίφημη πολιτική βούληση.

Όταν η ερώτηση όμως έγινε συγκεκριμένη, από τον δημοσιογράφο του «Έθνους», για τα ιδιαίτερα των καθηγητών του Δημοσίου στους μαθητές τους που πέρα από τη φοροδιαφυγή συνιστούν βέβαια καιαπαράδεκτο ηθικό εκβιασμό, τι βρήκε να πεί; Ότι τέτοια φαινόμενα, όπως και το φακελάκι στανοσοκομεία, θα αντιμετωπιστούν μελλοντικά αφού πρώτα εξυγιανθούν οι χώροι της Υγείας και της Παιδείας. Διαδικασία που όπως εξήγησε θα χρειαστεί βέβαια χρόνο.

Ως τότε και έως ότου ξημερώσει ο σοσιαλισμός, γονείς και ασθενείς θα πρέπει προφανώς να κάνουν υπομονή και να υφίστανται αγόγγυστα τον εκβιασμό. Τέτοιο θάρρος. Πραγματικά πρωτόγνωρο!

ΠΗΓΗ  ¨ ΙΣΚΡΑ

Στα τάγματα εφόδου των φασιστών η απάντηση είναι μία: ενωτικές αντιφασιστικές επιτροπές παντού!
Κατηγορία: Αντιφασισμός




Σχόλιο από το Ξεκίνημα


Τζάμπα μάγκες και τραμπούκοι του συστήματος. Αυτή είναι η πραγματική φύση της Χρυσής Αυγής.

Τζάμπα μάγκες και ψευτοπαλληκαράδες, γιατί επιτίθενται 30-50 άτομα σε ανυπεράσπιστους μετανάστες ή χαστουκίζουν γυναίκες. Στους κατεξοχήν εκπροσώπους του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου (τραπεζίτες, μεγαλεπιχειρηματίες, υπουργούς, κα) μόνο βαθιές υποκλίσεις έχουν να επιδείξουν. Είτε κυριολεκτικά όπως μαρτυράει εύγλωττα η γνωστή φωτογραφία του Μιχαλολιάκου μπροστά στην Ν. Μπακογιάνη είτε πολιτικά όταν για παράδειγμα μέσα στη βουλή τον Αύγουστο έκαναν τα στραβά μάτια στα χρέη των ΠΑΕ και στο ξεπούλημα της ΑΤΕ στην τράπεζα Πειραιώς και στον Σάλλα.

Τραμπούκοι του συστήματος γιατί ακολουθούν τον ίδιο δρόμο με τα είδωλά τους Χίτλερ-Γκαίμπελς-SS, δηλαδή ξεκινάνε από πιο αδύναμους στόχους για να καταλήξουν στο κτύπημα των εργαζομένων και το ματοκύλισμα των λαών προκειμένου να σώσουν τους καπιταλιστές από την κρίση τους και τις λαϊκές εξεγέρσεις

Στη Ραφήνα οι μετανάστες μικροπωλητές είχαν νόμιμη άδεια σύμφωνα με το δήμαρχο Ραφήνας Γ. Χριστόπουλο. Επιπλέον στα πανηγύρια πληρώνεις για να έχεις πάγκο. Δηλαδή οι φασίστες επιτέθηκαν σε νόμιμους ανθρώπους που είχαν πληρώσει για να μπορούν να πουλάνε τα προϊόντα τους. Το ίδιο και στη λαϊκή αγορά στο Μεσολόγγι.

Ακόμα πολλοί παραγωγοί ή έμποροι απασχολούν στις λαϊκές μετανάστες με χαμηλά μεροκάματα και χωρίς ασφάλιση. Αυτό όμως δεν πτόησε το δευτεροβάθμιο όργανο των υπαίθριων πωλητών να πάρει καθαρή θέση υπέρ της Χρυσής Αυγής μιλώντας για «κίνηση ΜΑΤ».

Σε μια πραγματικά δημοκρατική χώρα η ηγεσία της Χρυσής Αυγής έπρεπε ήδη να είναι στη φυλακή όπως θα ήταν ο καθένας από μας που θα έπαιρνε τον –κατά τη γνώμη του– νόμο στα χέρια του.

Το κόμμα της Χρυσής Αυγής έπρεπε ήδη να είναι εκτός νόμου με βάση την απλή εφαρμογή της υπάρχουσας αντιρατσιστικής νομοθεσίας.

Όταν όμως η μισή αστυνομία ψηφίζει Χρυσή Αυγή, όταν τα ΜΑΤ και οι Χρυσαυγίτες επιτίθενται πλάι-πλάι σε αντιφασίστες διαδηλωτές (Φλεβάρης 2008, Μάιος 2009, Απρίλης 2012, κοκ) καταλαβαίνουμε ότι καμία ΕΔΕ ή μεμονωμένη διαθεσιμότητα δεν θα λύσει το πρόβλημα! Το κατεστημένο θέλει τη Χρυσή Αυγή και γι’ αυτό την αφήνει ανεμπόδιστη στο έργο της. Όταν το παρακάνει λίγο προσπαθεί απλά να την ελέγξει όπως μαλώνει ο πατέρας το κακομαθημένο παιδί του.

Είναι καθήκον της Αριστεράς, του συνδικαλιστικού και νεολαιίστικου κινήματος, των αντιφασιστικών και μεταναστευτικών οργανώσεων, κάθε προοδευτικού και ελεύθερα σκεπτόμενου πολίτη να δημιουργήσουν ένα μέτωπο ενάντια στο φασισμό τώρα!

Να υπερασπίσει έμπρακτα τα δημοκρατικά δικαιώματα όλων όσων στοχοποιούνται από τους Χρυσαυγίτες.

Να πρωτοστατήσει στη δημιουργία ενωτικών, μαζικών αντιφασιστικών επιτροπών σε κάθε χώρο που να απαντήσουν πολιτικά στο δηλητήριο και τα ψέματα των φασιστών και ταυτόχρονα να δώσουν πρακτικές λύσεις στα καθημερινά προβλήματα (π.χ. κινήσεις αλληλεγγύης για φτωχούς-άστεγους-άνεργους, υπεράσπιση από τη δράση πολυεθνικών μαφιών συμπεριλαμβανομένης της ελληνικής)
ΞΕΚΙΝΗΜΑ - Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση

Ο Λαφαζάνης και το Αριστερό Ρεύμα στο στόχαστρο!

Κατηγορία: συνασπισμος, ΣΥΡΙΖΑ




Του Νίκου Κανελλή


Στη διάρκεια του περασμένου μήνα ο Παναγιώτης Λαφαζάνης και το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ βρέθηκαν στο στόχαστρο της ΝΔ, πολλών αστικών ΜΜΕ αλλά και του Αλέξη Μητρόπουλου, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Αφορμή στάθηκε η ραδιοφωνική δήλωση του Λαφαζάνη ότι:
«Η χρεοκοπία δεν είναι κατ' ανάγκην καταστροφική. Είναι όπλο των αδύνατων όταν φτάνουν στο σημείο να μην μπορούν να πληρώσουν τα χρέη τους. Δεν πρέπει να την εμφανίζουμε ως μπαμπούλα».

Η ΝΔ «βγήκε στα κεραμίδια» και κατηγόρησε τον Λαφαζάνη ότι «Εύχεται τη χρεοκοπία της χώρας» και ότι «Τέτοιες δηλώσεις αποτελούν ντροπή». Στη συνέχεια «Τα Νέα» πήραν την σκυτάλη κατηγορώντας το Αριστερό Ρεύμα για «εθνο-μπολσεβικισμό», «εθνο-λαϊκισμό» και «αριστερισμό» για να καταλήξουν σε παραινέσεις προς τον Τσίπρα ότι πρέπει να ελέγξει τις «έξαλλες φωνές».
Η επιστολή Μητρόπουλου

Όμως «βασιλικότερος του βασιλέως» αποδείχτηκε ο Αλέξης Μητρόπουλος ο οποίος έστειλε επιστολή στον Τσίπρα και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για να διαμαρτυρηθεί για τις δηλώσεις του Λαφαζάνη και για να καλέσει τον Τσίπρα να ελέγξει και να περιορίσει το Αριστερό Ρεύμα. Επί της ουσίας η επιστολή Μητρόπουλου αναπαρήγαγε όλη την προπαγάνδα της κυβέρνησης και του κατεστημένου ότι όποιος μιλά για άρνηση πληρωμής του χρέους είναι εχθρός της Ελλάδας γιατί διευκολύνει όσους θέλουν να βγάλουν την Ελλάδα από το ευρώ κάτι που θα είναι η καταστροφή του λαού.
Το χρέος

Είναι φυσικό η θέση για άρνηση αποπληρωμής του χρέους να προκαλεί τη λυσσασμένη αντίδραση των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης γιατί έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου εντός και εκτός χώρας. Για αυτό η αντίδραση της ΝΔ και των «Νέων» ήταν αναμενόμενη. Το ερώτημα είναι τι κρύβεται πίσω από την «εξέγερση» του Μητρόπουλου;

Καταρχήν η τοποθέτηση του Λαφαζάνη δεν ήταν έξω από την επίσημη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για το χρέος: «επιλεκτική διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους... αναστολή εξυπηρέτησης του υπόλοιπου ώσπου να υπάρξει οικονομική ανάκαμψη»1. Αυτή η θέση στη γλώσσα των  εκπροσώπων της άρχουσας τάξης ονομάζεται χρεοκοπία. Αν ο Μητρόπουλος διαφωνεί με αυτή τη θέση το κατάλαβε κάπως αργά.

Το ζήτημα όμως δεν είναι τυπικό, το ποιος εκφράζει την επίσημη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ και ποιος όχι. Το ερώτημα είναι ουσιαστικό και κεφαλαιώδες. Τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν και όταν βρεθεί στην κυβέρνηση; Θα προσπαθήσει να συνεχίσει την αποπληρωμή του χρέους, όπως ουσιαστικά υποστηρίζει ο Μητρόπουλος; Σε αυτή την περίπτωση η κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει την σημερινή αντιλαϊκή επίθεση. Και αντίστροφα. Προϋπόθεση για την ανατροπή του Μνημονίου και για λήψη μέτρων υπέρ του λαού από μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα είναι η άρνηση αποπληρωμής του χρέους, δηλαδή η «χρεοκοπία». Και φιλολαϊκή-αριστερή πολιτική και αποπληρωμή του χρέους δεν γίνεται!
Το ευρώ

Ο Μητρόπουλος, σε πλήρη σύμπνοια με τους εκπρόσωπους του κατεστημένου, φωνάζει ότι αν αρνηθούμε να πληρώσουμε το χρέος η Μέρκελ και οι άλλοι εχθροί της Ελλάδας θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ.

Ξεχνάνε βέβαια να μας πούνε ότι όλοι σχεδόν οι σοβαροί αστοί αναλυτές διεθνώς θεωρούν ότι η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ είναι θέμα χρόνου. Όχι επειδή θα το ζητήσει ο Λαφαζάνης αλλά επειδή το «πρόγραμμα» της Τρόικα δεν βγαίνει. Το αποτέλεσμα του Μνημονίου είναι η διάλυση της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας. Αυτό κάνει την προσπάθεια αποπληρωμής του χρέους εντελώς μάταιη και μόλις οι πιο ισχυρές αστικές τάξεις της Ευρώπης αισθανθούν ότι η Grexit (η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ) θα είναι πιο συμφέρουσα λύση, για τις ίδιες, από ότι η συνέχιση της χρηματοδότησης, τότε η Ελλάδα θα βγει εκτός ευρώ, ανεξάρτητα από το τι λέει ο Μητρόπουλος ή ο Λαφαζάνης.

Το σημαντικότερο όμως είναι ότι η άρχουσα τάξη χρησιμοποιεί την απειλή εξόδου από το ευρώ σαν μέσο εκβιασμού για να περνάει τις αντιλαϊκές της πολιτικές. Αυτό είναι το μόνο «επιχείρημα» της κυβέρνησης για να περάσει το νέο πακέτο των 11,5δις.

Σε αυτό το δίλημμα ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να απαντήσει καθαρά και ξάστερα «καμιά θυσία για το ευρώ»! Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε επίσης να εξηγήσει ότι η λήψη τολμηρών, ριζοσπαστικών και σοσιαλιστικών μέτρων θα έχει τεράστια οφέλη για το λαό και αυτά τα μέτρα2 μπορούν να απαντήσουν στις όποιες αναταράξεις προκληθούν στην οικονομία από την απόφαση των ισχυρών της Ευρώπης να βγάλουν την Ελλάδα εκτός ευρώ, κάτι που είναι πολύ πιθανό σε τέτοιες συνθήκες. Διαφορετικά, αν ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθήσει την άποψη του Μητρόπουλου το αποτέλεσμα θα είναι να προδώσει τις προσδοκίες του λαού και να γίνει ΔΗΜΑΡ στη θέση της ΔΗΜΑΡ (ή ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ).
Τι κρύβεται πίσω από την επίθεση

Η στοχοποίηση του Αριστερού Ρεύματος και η ενορχηστρωμένη επίθεση που δέχεται με κάθε ευκαιρία δεν είναι τυχαία περιστατικά. Αποτελούν συνειδητή επιλογή του κατεστημένου. Οι άρχουσες τάξεις σε Ελλάδα και Ευρώπη βλέπουν ότι την επόμενη περίοδο ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει τη δυνατότητα να γίνει κυβέρνηση. Ξέρουν ότι σε αυτή την περίπτωση το μαζικό κίνημα θα απαιτήσει από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ το άμεσο σταμάτημα της αντιλαϊκής πολιτικής των μνημονίων και την ταυτόχρονη λήψη μέτρων υπέρ του λαού. Όμως το βάθος της κρίσης του καπιταλισμού είναι τόσο μεγάλο που δεν αφήνει κανένα περιθώριο μεταρρυθμίσεων, ούτε ακόμα και μεταρρυθμίσεις του είδους που έκανε το ΠΑΣΟΚ στις αρχές του 80. Κάθε φιλολαϊκό μέτρο θα έρχεται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και για να εφαρμοστεί θα πρέπει να αμφισβητηθεί η ίδια η εξουσία του κεφαλαίου.

Ο Τσίπρας και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ θα βρεθούν ανάμεσα στο εργατικό κίνημα και την κοινωνία από τη μια και στις αστικές τάξεις της Ελλάδας και της Ευρώπης από την άλλη. Το κίνημα θα απαιτεί μέσα από τους αγώνες του φιλεργατικά μέτρα και η ελληνική αστική τάξη μαζί με τις ευρωπαϊκές ελίτ θα προσπαθούν να τα αποτρέψουν και θα σαμποτάρουν με κάθε τρόπο την οικονομία και την ίδια την κυβέρνηση της Αριστεράς. Αυτή η σύγκρουση θα δημιουργεί συνθήκες επαναστατικής έκρηξης στην κοινωνία.

Το κατεστημένο φοβάται ότι το Αριστερό Ρεύμα του ΣΥΝ και στελέχη όπως ο Λαφαζάνης, ο Στρατούλης, κλπ, κάτω από την πίεση των αγώνων, θα επιδιώξουν να εκφράσουν τη ριζοσπαστικοποίηση του μαζικού κινήματος και αυτό θα αποτελεί μια σοβαρή απειλή για το σύστημα μέσα στις επαναστατικές συνθήκες που θα δημιουργηθούν. Για αυτό θέλουν να τελειώνουν με τους «ακραίους» και «ανεξέλεγκτους».

Την ίδια στιγμή το κατεστημένο μετράει και τις αντιδράσεις της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ και του ίδιου του Τσίπρα. Θέλει να είναι σίγουρο ότι ο Τσίπρας όταν βρεθεί στην κυβέρνηση δεν θα απειλήσει την εξουσία τους. Για αυτούς τους λόγους τον πιέζουν από τώρα και απαιτούν εγγυήσεις. Θέλουν ένα ΣΥΡΙΖΑ ελεγχόμενο, που δεν θα έχει δημιουργήσει μεγάλες προσδοκίες στο λαό για το τι θα κάνει όταν έρθει στην κυβέρνηση, που θα έχει ξεφορτωθεί τις «ακραίες» φωνές (δηλαδή όσους δεν είναι διατεθειμένοι να συμβιβαστούν) και δεν θα αποτελέσει μεγάλη απειλή για το σύστημα.

Ο Μητρόπουλος, συνειδητά κατά τη γνώμη μας, εκφράζει τις πιέσεις αυτές του κατεστημένου μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν είναι ο μόνος (βλ. Παπαδημούλη και άλλους). Ο Τσίπρας προσπαθεί να εμφανιστεί σαν ισορροπιστής ανάμεσα στις αντιφατικές πιέσεις. Στην περίπτωση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, το τεντωμένο σκοινί στο οποιο επιχειρεί να βαδίσει ο Αλέξης Τσίπρας θα κοπεί, κι ο καθένα θα αναλάβει τις ευθύνες του.

Το Αριστερό Ρεύμα (και γενικότερα η αριστερή πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ) προετοιμάζεται γι’ αυτό το ενδεχόμενο, και πώς;

________________________
1. Εκλογικό Πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τις εκλογές της 6ης Μάη. Το «Ξ» είναι της άποψης ότι παρότι αυτή η θέση είναι στη σωστή κατεύθυνση, δεν είναι πλήρης.. Θεωρούμε ότι η θέση της Αριστεράς πρέπει να είναι καθαρή: άρνηση αποπληρωμής του συνόλου του χρέους. Το πιο σημαντικό πρόβλημα όμως είναι ότι πολλά επιφανή στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν υποστηρίζουν αυτή τη θέση στις δημόσιες δηλώσεις τους – έτσι, επομένως, υποσκάπτουν τις θέσεις και το πρόγραμμα μένει στα χαρτιά.

2. Τα βασικά στοιχεία αυτού του προγράμματος τα έχουμε περιγράψει πολλές φορές: άρνηση αποπληρωμής και διαγραφή του χρέους, εθνικοποίηση των τραπεζών και των στρατηγικών τομέων της οικονομίας στη βάση εργατικού – κοινωνικού ελέγχου, σχεδιασμός της οικονομίας προς όφελος της κοινωνίας και του λαού.


ΞΕΚΙΝΗΜΑ - Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση