Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών έληξε με νίκη του Νίκου Αναστασιάδη, υποψήφιο του ΔΗΣΥ, ο οποίος πήρε 57.48% έναντι 42, 52% του Σταύρου Μαλά υποψηφίου υποστηριζόμενου από το ΑΚΕΛ.
Το ποσοστό που απέσπασε ο Αναστασιάδης είναι το μεγαλύτερο που έχει πάρει ποτέ πρόεδρος στην ιστορία της Κύπρου. Το προηγούμενο μεγαλύτερο ποσοστό (εκτός απο τα θριαμβευτικά ποσοστά του Μακαρίου) ήταν του Σπύρου Κυπριανού το 1983 ο οποίος είχε νικήσει με 56,54%, από τον πρώτο γύρο όμως.
Την ίδια στιγμή το ποσοστό του Μαλά, 42,52%, ήταν το μικρότερο ιστορικά που έχει πάρει υποψήφιος που στηρίζεται από το ΑΚΕΛ.
Μέσα στη δύνη της χειρότερης οικονομικής κρίσης από το 1929, η οποία έχει χτυπήσει καθαρά την Κύπρο τα δύο τελευταία χρόνια, την εξουσία κέρδισε ο πιο νεοφιλελεύθερος υποψήφιος, το δεξί χέρι της Τρόικας, του ντόπιου και του διεθνούς κεφαλαίου.
Αυτό σημαίνει ότι ανοίγει στην Κύπρο μια νέα εποχή, μια εποχή βαθιάς λιτότητας, περικοπών μισθών και συντάξεων, μια εποχή ιδιωτικοποιήσεων και πτώσης του βιοτικού επιπέδου για να σωθούν οι τράπεζες και οι μεγαλοεπιχειρηματίες. Παρόλο που ο Αναστασιάδης κέρδισε και στους δύο γύρους αποδίδοντας την ευθύνη για την φτώχεια και την ανεργία στον Χριστόφια και τις πολιτικές του, τα μέτρα που θα πάρει κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, θα είναι πολύ πιο σκληρά, και οι περικοπές της προεδρίας Χριστόφια σε σύντομο διάστημα θα φαίνονται ως φιλολαϊκά μέτρα!
Λιτότητα, ανεργία, εθνικισμός και ρατσισμός – αυτός είναι ο καπιταλισμός
Ο Αναστασιάδης δεν είναι τίποτα άλλο από τον καθαρό εκπρόσωπο του νεοφιλελευθερισμού, της πιο βάρβαρης μορφής του καπιταλισμού, όπως αποδεικνύει όλος ο ευρωπαϊκός Νότος και ειδικά η Ελλάδα.
Παρόλο που ο Αναστασιάδης στις πρώτες του δηλώσεις λέει ότι θα επαναδιαπραγματευθεί την δανειακή σύμβαση έτσι ώστε να καθυστερήσει τις ιδιωτικοποιήσεις και να δει πώς μπορεί να δώσει πίσω κάποια από τα επιδόματα που έχουν κοπεί και να διασφαλίσει την εργατική ειρήνη, αυτό δεν πρέπει να δημιουργεί καμία αυταπάτη! Λέει ψέματα!
Η στάση που θα κρατήσει στο εθνικό διαφάνηκε ξεκάθαρα μέσα από τις οι εικόνες των πανηγυρισμών: ελληνικές σημαίες, γιουχάισμα από τους υποστηρικτές του όταν μίλησε για τους τουρκοκύπριους. Ο «λόγος» του επίσης ήταν ξεκάθαρος για τη μελλοντική του συνεργασία του με την Εκκλησία και στο κλείσιμο της ομιλίας του αποκάλεσε τους παραβρισκόμενους ως «Ελληνίδες και Έλληνες».
Ακόμη και ο Τάσος Παπαδόπουλος, λίγα χρόνια πριν, από την αρχή του χαιρετισμού του απευθύνθηκε σε ελληνοκύπριους – τουρκοκύπριους και σε όλες τις κοινότητες παρόλο ότι στην συνέχεια η πολιτική του στο εθνικό θέμα ήταν άκρως απορριπτική. Ο Αναστασιάδης αντίθετα σε όλη την προεκλογική του εκστρατεία μιλούσε μόνο για τους Έλληνες της Κύπρου, αγνοώντας τους Τουρκοκύπριους και διαχωρίζοντας τη θέση του από την τεράστια μάζα των κοινοτικών και ξένων εργαζομένων που αντιπροσωπεύουν το 10% της κοινωνίας μας. Ίσως στο Κυπριακό ο Αναστασιάδης θα ήθελε να είναι πιο «ρεαλιστής» όμως οι πιέσεις από τον κόσμο της δεξιάς και ακροδεξιάς δεν του αφήνουν και πολλά περιθώρια.
Ιστορική άνοδος της αποχής του λευκού και του άκυρου – ένας μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων δεν εκφράζεται από κανέναν υποψήφιο
Ιστορική ήταν σε αυτές τις εκλογές η άνοδος που σημείωσαν τα ποσοστά της αποχής, του άκυρου και λευκού. Η προηγούμενη μεγαλύτερη αποχή ήταν το 2008 όπου στον πρώτο γύρο έφτασε το 10.38% ενώ μαζί με τα ποσοστά των άκυρων και των λευκών στον δεύτερο γύρο έφταναν περίπου το 13%.
Τώρα η αποχή στον πρώτο γύρο έφτασε το 16.86% (91.957) και στον δεύτερο 18.42% (100.484). Τα ποσοστά της αποχής μαζί με τα άκυρα και τα λευκά τα οποία άκυρα στον δεύτερο γύρο διπλασιάστηκαν ενώ τα λευκά τριπλασιάστηκαν, έφτασαν στον πρώτο γύρο στο 20% και στο δεύτερο κοντά στο 25%.
Τα ποσοστά αυτά δείχνουν την έντονη δυσαρέσκεια του κόσμου για όλους τους υποψηφίους. Δείχνει ότι υπάρχει στην κοινωνία ένα μεγάλο κενό ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας βρίσκεται σε αναζήτηση. Ο Λιλλήκας προσπάθησε να το καρπωθεί αυτό το κομμάτι στον πρώτο γύρο αλλά δεν τα κατάφερε.
Αυτό όμως δείχνει τους κινδύνους που υπάρχουν για την κοινωνία αν η Αριστερά συνεχίσει την ίδια πολιτική. Για το κενό αυτό μεγάλη ευθύνη φέρει το ΑΚΕΛ και οι πολιτικές του, οι οποίες ουσιαστικά δεν ήταν διαφορετικές από τα υπόλοιπα κόμματα. Αυτό το κενό πρέπει να το καλύψει η αριστερά με ένα αντιμνημονιακό πρόγραμμα, ένα πρόγραμμα που να εκφράζει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων και των χαμηλών στρωμάτων. Διαφορετικά θα το καλύψει η δεξιά και η ακροδεξιά!
Ήττα του Μαλά, ήττα της πολιτικής της διαχείρισης του συστήματος
Μεγάλος ηττημένος στις φετινές εκλογές είναι ο Μαλάς, και το ΑΚΕΛ. Παρόλο που η τακτική που προσπάθησε να ακολουθήσει το ΑΚΕΛ στηρίζοντας Μαλά ήταν να στηρίξει έναν ανεξάρτητο υποψήφιο για να τον στηρίξουν και τα άλλα κόμματα του μεσαίου χώρου, αυτό δεν έγινε.
Στον πρώτο γύρο το ΑΚΕΛ έχασε 20% των ψηφοφόρων του, και 5% της εκλογικής του δύναμης . Στον δεύτερο γύρο, (παρόλο που το 42% αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο τμήμα των κυπρίων) στην ουσία η αύξηση των ψήφων του αντικατόπτριζε την αντίθεση των ψηφοφόρων στη νίκη του Αναστασιάδη. Φυσικά η μείωση γενικότερα των ποσοστών του ΑΚΕΛ σε όλη την εκλογική διαδικασία είναι αποτέλεσμα της πολιτικής διαχείρισης του συστήματος που εφάρμοσε το ΑΚΕΛ τα τελευταία κυρίως δύο χρόνια, η οποία οδήγησε στο να εφαρμόσουν μέτρα λιτότητας, να κάνουν περικοπές, να φέρουν την τρόικα και έτσι να ταυτιστούν με την ανεργία και την φτώχεια, τα «κοινωνικά παντοπωλεία» και τα συσσίτια.
Τα αποτελέσματα των εκλογών δίνουν ένα πολύ ισχυρό μήνυμα για την ηγεσία του ΑΚΕΛ. Που παρόλα αυτά δεν φαίνεται να μαθαίνει! Το κύριο μήνυμα είναι όχι μόνο ότι το καπιταλιστικό σύστημα είναι αδύνατο να το διαχειριστείς αλλά και ότι οι συμπράξεις με τη δεξιά σε οδηγούν στην καταστροφή! Κι όμως από την επόμενη μέρα των εκλογών το ΑΚΕΛ ανακοίνωσε ότι υπάρχει ανάγκη ενότητας των πολιτικών δυνάμεων για να αντιμετωπιστεί η κρίση! Ενότητα δηλαδή ανάμεσα στους ανέργους, τους χαμηλόμισθούς με τους μεγαλοκαρχαρίες και τους εκπροσώπους τους! Ανέφερε ότι θα κάνει αντιπολίτευση αλλά μόνο εκεί που θα θίγονται τα «καλώς νοούμενα» συμφέροντα των εργαζομένων!
Εποχή σκληρών επιθέσεων! Το εργατικό κίνημα πρέπει να προετοιμαστεί για σκληρούς αγώνες!
Είμαστε σίγουροι όμως ότι η βάση του ΑΚΕΛ, ο κόσμος του ΑΚΕΛ έχει καταλάβει ότι η διαχείριση του συστήματος δεν μπορεί να αποτελέσει επιλογή πλέον. Χρειάζεται να ξεκινήσει μια διαδικασία αυτοκριτικής στο εσωτερικό του ΑΚΕΛ, που να οδηγήσει σε ουσιαστική αλλαγή πολιτικής γραμμής. Οι μέχρι σήμερα πολιτικές ενσωμάτωσης και διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος οδηγούν σε τραγικά αποτελέσματα.
Μπήκαμε σε μια εποχή που το κεφάλαιο θα πάρει πίσω ότι έχει παραχωρήσει την προηγούμενη περίοδο ανάπτυξης. Σε αυτές τις συνθήκες, με έναν καθαρά νεοφιλελεύθερο πρόεδρο, η μόνη επιλογή που έχει η Αριστερά, το ΑΚΕΛ αλλά και οι μικρές δυνάμεις της υπόλοιπης Αριστεράς, μαζί με τα συνδικάτα είναι η προετοιμασία για το ξεκίνημα αγώνων ενάντια στις επιθέσεις που έρχονται.
Η δεξιά και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της, δεν αντιμετωπίζονται με ήπιες/συναινετικές πολιτικές και χαϊδολογώντας τους εκπροσώπους της! Όπως είναι οι πολιτικές της σκληρές και άπληστες τόσο σκληρές πρέπει να είναι και οι αντιδράσεις και οι διεκδικήσεις του κινήματος!
Πηγη http://nedacy.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου