Είναι η επιλογή Μαλα κατάλληλη για τους εργαζόμενους και την αριστερά.

Η επιλογή Μαλα για την υποψηφιότητα του προέδρου της δημοκρατίας αποτελεί μια φυσιολογική εξέλιξη στην πορεία της διακυβέρνησης Χριστοφια -ΑΚΕΛ και ένα σοβαρό πισωγύρισμα για την αριστερά και τους εργαζόμενους

Η επιλογή Μαλα ουσιαστικά αποτελεί αποδοχή των αδιέξοδων της διακυβέρνησης χριστοφια. Ο Χριστοφιας ανέβηκε στην εξουσία αφού η διεκδίκηση της προεδρίας με κομματικό υποψήφιο που γινόταν για πρώτη φορά κατάφερε να ενθουσιάσει τον κόσμο της Αριστεράς και να συσπειρώσει τους εργαζόμενους Το ΑΚΕΛ σαν αριστερό κόμμα ήταν στην συνείδηση των πλατιών Λαϊκών μαζών το εργαλείο για μια πιο δίκαιη κοινωνία και για δημιουργία συνθηκών οικονομικής ανάπτυξης και προόδου Το ΑΚΕΛ έχοντας υιοθετήσει από την αρχή την πολιτική  της ταξικής συνεργασίας και την διαχείριση του καπιταλισμού, έχοντας εγκαταλείψει από καιρό την προοπτική της στήριξης του σε μαζικές λαϊκές κινητοποιήσεις έτσι ώστε να έλθει σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου και το βάθη κράτος αναγκάστηκε να κάνει μια σειρά από υποχωρήσεις, όπως στο κυπριακό τα εργατικά δικαιώματα την εξυγίανση της λειτουργίας του κράτους την παιδεία, κ.α  που απογοήτευσαν τους εργαζόμενους .Σαν αποτέλεσμα αυτής της απογοήτευσης Το ΑΚΕΛ υπαναχωρεί από τη διεκδίκηση της εξουσίας με κομματικό υποψήφιο πίσω στην πολιτική των λαϊκών μετώπων και της ταξικής συνεργασίας Eπιλέγει σήμερα ένα κεντρώο πολιτικό με στόχο να συσπειρώσει δήθεν την κεντροαριστερά απέναντι στην επίθεση της δεξιάς και του κεφαλαίου.

Με την ανάληψη της εξουσίας από τον Χριστοφια σε συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού είχαμε την αύξηση των κοινωνικών παροχών σαν το πρώτο μέτρο φιλεργατικής πολιτικής Με την έναρξη όμως της οικονομικής κρίσης η διακυβέρνηση χριστοφια πέρασε στην προσπάθεια στήριξης του καπιταλισμού δίνοντας απλοχεριά (κίνητρα) στο κεφάλαιο ενώ την επόμενη περίοδο προχώρησε σε συνεργασία με τα κόμματα του κεφαλαίου σε περικοπές των μισθών των κοινωνικών παροχών και κτυπήματος εργατικών δικαιωμάτων. Σήμερα αντιλαμβάνεται ότι πολιτική που προωθεί και επιβάλλει το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο είναι αδιέξοδη .

Όμως δεν ήταν μόνο στην οικονομία που η πολιτική του χριστοφια οδηγήθηκε σε αδιέξοδο. Στο Κυπριακό, αντί να στηριχτεί και να προωθήσει την συνεργασία ανάμεσα στους Ε/Κ και Τ/Κ εργαζόμενους και τα κόμματα τους σαν κινητήρια δύναμη που θα μπορούσε να φέρει τις δυο κοινότητες σε κοινή πορεία, προσπάθησε να πείσει τις ηγεσίες των κομμάτων του κέντρου, όπως ήταν φυσικό δεν τα κατάφερε, και υποχώρησε αφήνοντας ένα άλλο αδιέξοδο. Στο τομέα της εσωτερικής διακυβέρνησης όχι μόνο αδυνάτισε να κτυπήσει το ρουσφέτι τις μίζες και τους θεσμούς του κατεστημένου  αλλά αντίθετα μπλέχτηκε σε αυτό ,βλέπε Μιλτης-Ομόνοια ,Βάσος Γεωργίου .Η προσπάθεια να ελέγξει τον κρατικό μηχανισμό προωθώντας συνεργάσιμους φιλοΑκελικους κρατικούς αξιωματούχους οδήγησε στο Μαρι. Όσο αφορά τους ημικρατικους οργανισμούς αντί να προωθήσει την διαφάνεια στην λειτουργία τους και τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο μέσα από θεσμικές  αλλαγές κινείται στα ίδια προωθώντας (ημέτερους τεχνοκράτες) οι οποίοι εφαρμόζουν στην λογική του συστήματος Τα ίδια αδιέξοδα είχαμε όσο αφορά την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση την προώθηση χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας με τρόπο που να εξυπηρετούνται τα λαϊκά συμφέροντα κ,α

Πίσω από όλα τα πιο πάνω αδιέξοδα υπάρχει ένας κοινός παράγοντας η αδυναμία του Ακελ και του Χριστοφια να στηριχτεί και να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους για να προωθήσει κοινωνικές αλλαγές προς όφελος των εργαζομένων. Η επιλογή Μαλα αποδεικνύει πως όχι μόνο η ηγεσία του Ακελ και ο Χριστοφιας δεν έβγαλαν κανένα συμπέρασμα από την διακυβέρνηση πέντε χρόνων αλλά κινούνται πιο δεξιά. Αντί να αναζητήσουν τα αιτία της αδιέξοδης πολιτικής που ακολούθησνα στην πολιτική στήριξης του καπιταλισμού , επιλέγουν ένα Κεντρώο πολιτικό για να προωθήσει ακόμα πιο δεξιές πολιτικές.

Η πιο πάνω  προσέγγιση όχι μόνο δεν θα έχει απήχηση στο κέντρο αλλά το πιο πιθανό ούτε το Ακελ δεν θα καταφέρει να συσπειρώσει

Σε συνθήκες κατάρρευσης του διεθνούς καπιταλισμού σε συνθήκες που ο έλεγχος της παγκόσμιας οικονομίας βρίσκεται στα χέρια του διεθνούς κεφαλαίου το οποίο επιτίθεται ,και που οι κυβερνήσεις η μια μετά την άλλη αναγκάζονται να πάρουν σκληρά μέτρα λιτότητας Το Ακελ ονειρεύεται πολιτικές που ο καπιταλισμός υιοθέτησε τις προηγούμενες δεκαετίες σε περιοδους αναπτυξης.Όταν η ίδια η διακυβέρνηση Ακελ –χριστοφια αδυνάτισε να προωθήσει πολιτικές που να εκφράζουν τα λαϊκά συμφέροντα ,είναι δυνατό να το καταφέρει ένας κεντρώος πολιτικός; 

Το τελευταίο διάστημα και σαν αποτέλεσμα των συνομιλιών με την Τρόικα το Ακελ φαίνεται να έχει συνειδητοποίηση την σοβαρότητα της επίθεσης που σχεδιάζει το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο ενάντια στους εργαζόμενους και τις κοινωνικές κατακτήσεις ενώ η συσπείρωση των συνδικαλιστικών και αγροτικών οργανώσεων δίνει κάποιες ελπίδες για υιοθέτηση μιας πιο δυναμικής πολιτικής.  Όμως αυτό από μόνο του δεν είναι αρκετό ,

Χρειάζεται μια επιθετική πολιτική που να εξηγεί και να πείθει πως για τα προβλήματα της οικονομίας φταίει πάνω απ΄ολα η διεθνής κρίση του καπιταλισμού, δυστυχώς οι προσπάθειες του Χριστοφια να βρει  λύσεις μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού τον αναγκάζουν να σιωπά με αποτέλεσμα η δεξιά και το κεφαλαίο ελέγχοντας τα Μ.Μ.Ε  να έχουν σε σημαντικό βαθμό καταφέρει να πείσει πως για τα προβλήματα της οικονομίας φταίει το Ακελ και οι ξένοι εργάτες .Αυτο είναι κάτι που θα πληρώσει τόσο το Ακελ αλλά πιο πολύ οι εργαζόμενοι.

Ακόμα χρειάζεται μια προοπτική και ένας στόχος για να περάσουν οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι ξεκινώντας από τις τράπεζες και τους βασικούς τομείς της οικονομίας όπως το εμπόριο καύσιμων, κάτω από τον έλεγχο του κράτους και της κοινωνίας έτσι που να περνούν τα κέρδη απ ευθείας σε παραγωγικές επενδύσεις για τις ανάγκες της κοινωνίας. Τα πιο πάνω είναι αδύνατο να γίνουν από ένα κεντρώο πολιτικό.

Αυτό που θα μπορέσει να αλλάξει τις προοπτικές και την δυναμική για την αριστερά είναι η υιοθέτηση και προβολή ενός τολμηρού σοσιαλιστικού προγράμματος το οποίο να δίνει ρόλο και φωνή στα πλατιά λαϊκά στρωματά. Μόνο ένα όραμα που να ενθουσιάζει τους εργαζόμενους και την νεολαία, και  να δίνει προοπτική είναι δυνατόν να συσπειρώσει την αριστερά σε πρώτη φάση και να έχει απήχηση στις πλατειές λαϊκές μάζες σε δεύτερο στάδιο για να αντιμετωπίσουν την επίθεση του κεφαλαίου .Αυτό το όραμα ούτε ο Μαλας ούτε το Ακελ μπορεί να προσφέρει .Αυτό το καθήκον πέφτει στους ωμούς της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς

Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά έχει σήμερα μια ευκαιρία και ένα καθήκον .Ένα καθήκον να προσφέρει ένα όραμα στην κυπριακή κοινωνία που γα δίνει έξοδο στα αδιέξοδα του καπιταλισμού προβάλλοντας ένα μοντέλο Σοσιαλισμού που να χαρακτηρίζεται από εργατική δημοκρατία κοινωνικό έλεγχο και πλατειά λαϊκή συμμετοχή, και που να συνδέει τους αγώνες των Ε/κυπριων εργαζόμενων με αυτών των Ευρωπαίων των Τ/Κ ,αλλά και των λαών της περιοχής. Ταυτόχρονα και μια ευκαιρία να ξεφύγει από το περιθώριο και να μπει καθοριστικά στην πολιτική σκηνή.