Γενικό συμβούλιο της ΠΕΟ
Αντιμετώπιση των αποτελεσμάτων της κρίσης ή της ίδιας της κρίσης του καπιταλισμού.
Σε πρόσφατη ανακοίνωση του το γενικό συμβούλιο της ΠΕΟ διατυπώνει την πολιτική του για την αντιμετώπιση της κρίσης του καπιταλισμού
Μια πολιτική που περιορίζει όλες τις της προσπάθειες μέσα στα πλαίσια του καπιταλισμού όπως φαίνεται πιο κάτω μέσα από την ίδια την ανακοίνωση
«ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΕΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΕΟ
Το Γενικό Συμβούλιο της ΠΕΟ, σε σημερινή του συνεδρία, συζήτησε τα οργανωτικά και οικονομικά αποτελέσματα κατά το 2011 και αφού συζήτησε, ενέκρινε το οργανωτικό και οικονομικό πλάνο για το 2012.
Το 2011, η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση επεκτάθηκε και εμβάθυνε, με αποτέλεσμα οι συνθήκες για τους εργαζόμενους σε ολόκληρο τον κόσμο να επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο.
Στις δύσκολες συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί και στη χώρα μας ως αποτέλεσμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, η ΠΕΟ κατά το 2011 έθεσε στην προμετωπίδα των επιδιώξεων της το ζήτημα της προστασίας της απασχόλησης και της διασφάλισης της εφαρμογής των συλλογικών συμβάσεων.
Αντιμετώπισε με αποφασιστικότητα τις συνεχείς πιέσεις για απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων και έδωσε τη μάχη για τη διασφάλιση του δικαιώματος της οργάνωσης των εργαζομένων.
Υπερασπιστήκαμε με σθένος την αρχή της δίκαιης κατανομής των επιπτώσεων, την αρχή της αλληλεγγύης και της κοινωνικής συνοχής, ώστε να μη φορτωθούν οι εργαζόμενοι τα βάρη της κρίσης.
Ταυτόχρονα το Συνδικαλιστικό Κίνημα, λαμβάνοντας υπόψη την κρισιμότητα των στιγμών, έχει δείξει αυτοσυγκράτηση και έκανε υπερβάσεις ακολουθώντας μια υπεύθυνη και συγκρατημένη πολιτική.»
Στην ανακοίνωση γίνεται μια απλή αναφορά στην παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού . καμία προσπάθεια για ανάλυση της κρίσης εντοπισμό των αιτιών της και των προοπτικών εξόδου από αυτή. Χωρίς μια τέτοια ανάλυση οποιαδήποτε πολιτική είναι εμπειρική και το λιγότερο ανεπαρκής
Έτσι λοιπόν η πολιτική της ΠΕΟ παραμένει στα ίδια πλαίσια με αυτήν πριν την κρίση
Δηλαδή, εργατική ειρήνη ,δίκαιη κατανομή των βαρών, και κοινωνικός διάλογος
Ο καπιταλισμός παγκόσμια σήμερα περνά την πιο βαθιά μεταπολεμική του κρίση.
Μια κρίση που συγκρίνεται με αυτήν του 1929 η οποία οδήγησε στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο Τα αίτια της βρίσκονται στην υπερσυσσωρευση κεφαλαίων και πλούτου στα χέρια πολύ λίγων κεφαλαιοκρατών από την μια και ενός Στράτου εξαθλιωμένων από την άλλη που δεν μπορούν να αγοράσουν τίποτα. Οι κεφαλαιοκράτες για να επενδύσουν τα τεραστία κέρδη τους πρέπει να έχουν κίνητρο πρέπει να μπορούν να πουλήσουν και να κερδίσουν .Με μειωμένη την κατανάλωση όμως δεν έχουν κίνητρο να επαναεπενδυσουν στην παραγωγή. Έτσι αυξάνεται η ανεργία μειώνονται οι μισθοί μειώνεται η κατανάλωση και μεγαλώνει η κρίση . Ένας φαύλος κύκλος χωρίς προοπτική εξόδου Ο καπιταλισμός σήμερα δεν μπορεί να κάνει τις παραχωρήσεις που έκανε προηγουμένως προς την εργατική τάξη, αντίθετα είναι αναγκασμένος να τις παίρνει πίσω
Μέσα σε συνθήκες λοιπόν που ο καπιταλισμός για να μπορέσει να επιβιώσει είναι αναγκασμένος να κτυπά τους εργαζόμενους να αυξάνει ανεργία και να μειώνει τους μισθούς, το να μιλά η ΠΕΟ για εργατική ειρήνη και υπεύθυνη πολιτική είναι συνταγή αυτοκτονίας. Είναι σαν να μπαίνει σε ένα αγώνα πυγμαχίας με δεμένα τα χέρια.
Οι καπιταλιστές χρησιμοποιούν όλα τα μέσα που έχουν στην διάθεση τους για να αποπροσανατολίσουν να διασπάσουν και να κτυπήσουν την κοινωνία και το κίνημα .Για την κρίση λένε φταίνε οι ξένοι εργάτες , οι υψηλόμισθοι και η κυβέρνηση . Δυστυχώς λόγω και της στάσης της ΠΕΟ και της αριστεράς αυτές οι απόψεις βρίσκουν απήχηση μέσα στην κοινωνία .Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εργασιακής ειρήνης και της «υπεύθυνης πολιτικής»
Αγωνίζεται ακόμα η ΠΕΟ για δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης
Αγωνίζεται δηλαδή για Σοσιαλιστικοποιηση της φτώχιας και της μιζέριας που δημιουργεί ο καπιταλισμός αλλά όχι για σοσιαλιστικοποιηση του πλούτου που παράγουν οι εργαζόμενοι .
Αυτός ο στόχος είναι καταστροφικά λαθεμένος για δυο λόγους.
Πρώτον. Αφήνει περιθώρια στην αστική τάξη και το κεφάλαιο να διασπάσει το κίνημα στην λογική του ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι η οι ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας η και οποιαδήποτε άλλοι εργαζόμενοι παίρνουν πολλά άρα πρέπει να πληρώσουν περισσότερα και άρα αυτοί φταίνε για την κρίση που παίρνουν πολλά..
Δεύτερο. Όχι μόνο δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της κρίσης αλλά αντίθετα το μεγαλώνει .γιατί αν το πρόβλημα του καπιταλισμού είναι πρόβλημα υπερσυσσωρευσης πλούτου στα χέρια λίγων κεφαλαιοκρατών, το να κανείς περικοπές στους μισθούς των εργαζομένων και να τα δίνεις στο κεφάλαιο (γιατί εκεί καταλήγουν τα λεφτά από τις περικοπές) συμβάλεις στο να μεγαλώνεις το πρόβλημα και όχι να το αντιμετωπίζεις.
Η παγκόσμια κρίση του καπιταλισμού έχει ξεκινήσει εδώ και τρία χρόνια από τότε ολοένα και βαθαίνει χωρίς προοπτικές ξεπεράσματος της. Σε συνθήκες λοιπόν παρατεταμένης οικονομικής κρίσης η αστική τάξη καταφεύγει σε όλο και πιο αυταρχικές λύσεις Οι κυβερνήσεις Παπαδημου και Μοντι είναι μόνο η αρχή του τι θα δούμε την επόμενη περίοδο. Παρά δίπλα παραμονεύει ο φασισμός και ο πόλεμος.
Πρωταρχικό καθήκον της αριστεράς σήμερα είναι να προετοιμάσει και να εξοπλίσει το κίνημα για αυτές τις συνθήκες αυτή είναι η υπεύθυνη πολιτική και όχι η πολιτική της υποταγής στην λογική του καπιταλισμού.
Υπεύθυνη πολιτική για την ΠΕΟ είναι να εξηγήσει στους εργαζόμενους ότι οι περικοπές οι μειώσεις μισθών η φτώχια και η εξαθλίωση είναι τα μόνα που μπορεί να προσφέρει ο καπιταλισμός την επόμενη περίοδο
Υπεύθυνη πολιτική είναι πει στους εργαζόμενους πως η μόνη διέξοδος είναι να περάσουν οι τράπεζες τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος στο κράτος και την κοινωνία για να γίνουν επενδύσεις στην βάση των αναγκών της κοινωνίας και όχι του κέρδους και να τους καλέσει να στηρίζουν αυτή την πολιτική.
Υπεύθυνη πολιτική είναι να έλθει σε επαφή με το εργατικό κίνημα της Ευρώπης
για μια από κοινού πολιτική που θα έχει στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού
σε διεθνές επίπεδο.
Ο καπιταλισμός σε οικονομικό επίπεδο έχει καταρρεύσει Αυτό που τον σώζει είναι ότι σε πολιτικό επίπεδο η αριστερά αρνείται προτείνει ένα Σοσιαλιστικό πρόγραμμα
αλλά αντίθετα προσπαθεί να τον σώσει για το καλό δήθεν των εργαζομένων
Η ηγεσία της ΠΕΟ δεν ξεφεύγει αυτού του πλαισίου Με αυτό τον τρόπο Η ηγεσία της αριστεράς γίνεται μέρος της κρίσης.
Το πώς θα ξεπεράσει αυτό το εμπόδιο είναι ένα μεγάλο θέμα προς συζήτηση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου