Ανανεωση συλλογικων συμβασεων στον ιδιωτικο τομεα

 Μειώσεις μισθών ,πάγωμα της ΑΤΑ , αυξήσεις ωρών εργασίας, περικοπές στα κοινωνικά ταμεία Αυτά είναι που ζητά επίσημα η εργοδοσία και το κεφαλαίο

Την ίδια στιγμή  σε κάποιους χώρους δουλείας κύρια σε ανοργάνωτους , τα πιο πάνω έχουν γίνει πραγματικότητα

Η επίθεση του κεφαλαίου δεν είναι  κυπριακό φαινόμενο αλλά παγκόσμιο  είναι αποτέλεσμα της παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού και της προσπάθειας του

Να φορτώσει την κρίση στις πλάτες των εργαζομένων ώστε να διατηρήσει και να αυξήσει τα κέρδη του τόσο σε τοπικό όσο και διεθνές επίπεδο

Το κεφάλαιο σήμερα ,οργανωμένο σε διεθνες, επιπεδο απομυζα τους εργαζομενους και την κοινωνια μεσα από Τα χαμηλά μεροκάματα , τους τόκους με τους τοκογλύφους και τα χρηματιστήρια με τους τζογαδόρους. Αυτοί είναι που δημιουργούν την κρίση και όχι οι μισθοί των εργαζομένων .Αυτές είναι οι αγορές

Αυτούς είναι που μας ζητούν ,οι ντόπιοι εκπρόσωποι τους, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη τους

Σε μια χώρα μετά την άλλη το εργατικό κίνημα βρίσκεται στους δρόμους στην προσπάθεια του να μην πληρώσει την κρίση Στην Ελλάδα την Πορτογαλία την Ιρλανδία την Ιταλία την Ισπανία την Αγγλία  βλέπουμε παντού κινητοποιήσεις παντού αγώνες ενάντια στα μέτρα λιτότητας που επιβάλει ο καπιταλισμός και η κρίση του .Μέσα σε αυτές τις συνθήκες το Κυπριακό εργατικό κίνημα δεν έχει άλλη διέξοδο παρά να προχωρήσει αποφασιστικά σε παρόμοιους αγώνες που να σφυρηλατούν την ενότητα του κινήματος και να ενδυναμώνουν την οργάνωση και αλληλεγγύη του

Η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα δείχνει ότι, η επίθεση ενάντια στους δημόσιους υπάλληλους την προηγούμενη περίοδο, δεν είχε στόχο την δίκαια κατανομή των βαρών της κρίσης αλλά την διάσπαση των εργαζομένων  με στόχο να περάσουν τα μέτρα πιο εύκολα  «ψηλόμισθοι» και χαμηλόμισθοι ντόπιοι και ξένοι κύπριοι και καλαμαράδες, οι εργαζόμενοι όλοι βρισκόμαστε μπροστά σε μια πρωτοφανή επίθεση του κεφαλαίου  γι αυτό και η ενότητα ανάμεσα μας είναι προϋπόθεση για την επιτυχία του αγώνα μας  ακόμα μια προϋπόθεση  είναι και η

αντιμετώπιση της επίθεσης  από όλους τους εργαζόμενους μαζί και όχι κατά κλάδο

Μια 24ωρη γενική απεργία θα έχει πολύ καλύτερα αποτελέσματα

Η αντιμετώπιση της κατάστασης με απλά συνδικαλιστικά αιτήματα δεν είναι αρκετή

Η Απόφαση των συνδικακαλιστικων οργανώσεων να χειριστούν τις συλλογικές συμβάσεις κατά επιχείρηση είναι λανθασμένη  γατί αποδυναμώνει την θέση των εργαζομένων που βρίσκεται ακριβώς στη συλλογικοτητα  τους και στον κοινό αγώνα  Η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα του ότι οι συντεχνίες αποδέχονται την λογική του κεφαλαίου και αναλαμβάνουν με αυτό τον τρόπο την διαχείριση της κρισης 

Το εργατικό κίνημα πρέπει να εξοπλιστεί με αιτήματα που να απαντούν στην επίθεση του κεφαλαίου όπως

*Την κρίση δεν την δημιουργούν οι εργαζόμενοι αλλά η ασυδοσία του κεφαλαίου

Γι αυτό και πρέπει να πληρώσει αυτό

*Φορολόγηση του πλούτου και της εκκλησιαστικής περιουσίας

*Άρση του τραπεζικού απόρρητου ώστε να μπορεί να γίνει πραγματικός έλεγχος για το πόσα βγάζουν και ποίοι

Εργατικός και κοινωνικός έλεγχος σε όλους τους ημικρατικους οργανισμούς και την κυβέρνηση για να αντιμετωπισθεί η διαφθορά 

*Κρατικοποίηση των τραπεζών  των βασικών μονάδων της οικονομίας και της εμπορίας καυσίμων κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο και διαχείριση έτσι ώστε να γίνει εφικτός ο σχεδιασμός της οικονομίας για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι του κέρδους (ήδη η κρατικοποίηση των τραπεζών συζητιέται με στόχο όμως να  τις σώσουν και να φορτώσουν τις ζημίες τους στους ώμους των εργαζομένων)

*συντονισμός και οργάνωση των αγώνων σε διεθνές επίπεδο μια και η επίθεση είναι διεθνής