Κυριακή 29 Ιουλίου 2012

Η Τρόικα, η επίθεση ενάντια στους εργαζόμενους και η αντιμετώπιση της.



Σε παρατήρηση βουλευτών ότι  το κλιμάκιο(της Τρόικας) δεν προβαίνει σε αναφορά  για μέτρα ανάπτυξης η απάντηση ήταν ξεκάθαρη. Η δουλεία των τεχνοκρατών δεν είναι να υποβάλλει προτάσεις ανάπτυξης «αλλά εισηγούμαστε τέτοια μέτρα περισυλλογής που θα μπορούσαν να προσελκύσουν υποψήφιους επενδύτες». (από την συνάντηση της τρόικας με τους βουλευτές της επιτροπής οικονομικών. Φιλελεύθερος 28 Ιουλ.2012)
Η πιο πάνω αναφορά αποτελεί επιβεβαίωση αυτού που είναι γνωστό και ολοφάνερο από την μέχρι σήμερα δράση της Τρόικας στις διάφορες χώρες. Αποτελούν ένα μηχανισμό επιβολής μείωσης των μισθών και των κοινωνικών παροχών έτσι που να προσελκυσθούν υποψήφιοι επενδύτες. Αποτελούν ένα όργανο εξυπηρέτησης των συμφερόντων του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.
Μαζί με τους τροικανους, που είναι η επίσημη έκφραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης βλέπουμε και τους ,ντόπιους εκπρόσωπους της  αστικής τάξης .Τον Δημοκρατικό Συναγερμό τον Νικόλα Παπαδόπουλο τα Μ.Μ.Ε που τους εκφράζουν ,Φιλελεύθερος, Πολίτης ,Σιγμα,Αντ1 ,αλλά και Δικό , Εδεκ, Ευρωκο όλους σαν μια Συγχορδία να φωνάζουν. Πάρτε μέτρα, πρέπει να παρθούν μέτρα, Το Ακελ φταίει για τα χαλιά της οικονομίας που δεν έπαιρνε μέτρα, Το Ακελ  που χρυσοπληρώνει τους ξένους, Κάθε ξένος παίρνει τουλάχιστον 1500 Ευρω ,ζούσαμε πέρα από τις δυνατότητες μας....Αυτό είναι το σκηνικό που επικρατεί το τελευταίο διάστημα στην Κύπρο. Μια κατά μέτωπο επίθεση που στόχο έχει να κρύψει την κατάρρευση του παγκόσμιου καπιταλισμού και να φορτώσει τα βάρη της κατάρρευσης του Κυπριακού καπιταλισμού στην Αριστερά και τους εργαζόμενους .
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση ,η ηγεσία του Ακελ και τα συνδικάτα δυστυχώς δεν έχουν αντιτάξει αποτελεσματική απάντηση. Προσπαθούν να διατηρήσουν κλίμα ταξικής συνεργασίας για να μην επηρεαστεί δήθεν η οικονομία. Προσπαθούν να βρουν δανειστές και επενδύτες για να σώσουν τον Κυπριακό καπιταλισμό, Την ίδια ώρα που οι επενδύτες περιμένουν την Τρόικα να μειώσει τους μισθούς για να επενδύσουν. Προσπαθούν να πείσουν τους Καρχαρίες της Ε Ε και του Παγκόσμιου καπιταλισμού πως τα μέτρα λιτότητας από μόνα τους είναι καταστροφή.
Η πιο πάνω αντίδραση από μόνη της δεν μπορεί να αποτρέψει το φόρτωμα των βαρών της κρίσης στους ωμούς των εργαζόμενων , ήδη στην κοινωνία έχει περάσει σε σημαντικό βαθμό η προπαγάνδα της αστικής τάξης και γιαυτο ευθύνεται το Ακελ.  Για να αντιμετωπισθεί η επίθεση της τρόικας και της δεξιάς η Αριστερά χρειάζεται να εξοπλισθεί με ένα πρόγραμμα που… 
Να ξεσκεπάζει  τις εύθηνες του παγκόσμιου και ντόπιου καπιταλισμού για την κρίση
Να έχει σαν στόχο την κρατικοποίηση των τραπεζών και των βασικών μονοπωλίων κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο .(Γιατί μόνο τότε θα μπορέσουν να γίνουν δυνατές οι επενδυσεις,οταν θα γίνουν με κριτήριο το κοινό όφελος και όχι τα κέρδη των κεφαλαιοκρατών)
Να συντονίστει με τους αγώνες των εργαζόμενων σε Ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.(Όταν το κεφαλαίο είναι οργανωμένο και δρα σε διεθνές επίπεδο δεν μπορεί να υπάρξει αποτελεσματική  απάντηση από τους Εργαζόμενους μόνο σε τοπικό επίπεδο)
Να προτείνει ένα πειστικό μοντέλο Σοσιαλιστικής διακυβέρνησης στηριγμένο στην Εργατική Δημοκρατία τον κοινωνικό έλεγχο και τον πολυκομματισμό που να αντικαταστήσει την Αστική Δημοκρατία.
Να κινητοποιήσει τους εργαζόμενους, την νεολαία, τους συνταξιούχους ,και τις άλλες κοινωνικές ομάδες ,ενάντια στην λαίλαπα του καπιταλισμού, για την εφαρμογή όλων των πιο πάνω
Αυτά είναι τα καθήκοντα που πέφτουν στους ωμούς της Αριστεράς την επόμενη περίοδο. η πορεία της θα κριθεί από την ικανότητα της να ανταποκριθεί στα πιο πάνω καθήκοντα.

                                                                                                                         





Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Ισπανία: Ο αγώνας των ανθρακωρύχων καταλύτης για όλο το εργατικό κίνημα



Του Αλέξανδρου Πραντούνα


Οι ανθρακωρύχοι της Ισπανίας βρίσκονται σε κινητοποιήσεις εδώ και δύο μήνες αντιστεκόμενοι στα σχέδια της κυβέρνησης Ραχόι να μειώσει κατά 63% τις επιχορηγήσεις προς τα ορυχεία, κίνηση που θα έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια 30.000 θέσεων εργασίας. Η δίμηνη απεργία των ανθρακωρύχων έχει συγκλονίσει την ισπανική κοινωνία, ενώ ενθάρρυνε και άλλους κλάδους να μπουν σε κινητοποιήσεις.

Εκστρατεία ψεύδους…

Η κυβέρνηση και τα καθεστωτικά ΜΜΕ έχουν εξαπολύσει μια απίστευτη εκστρατεία ψεύδους για να δυσφημίσουν τον αγώνα των ανθρακωρύχων. Ισχυρίζονται μεταξύ άλλων πως η δουλειά των ανθρακωρύχων είναι τόσο ασφαλής που οι γυναίκες ανθρακωρύχοι πηγαίνουν στην δουλειά με τακούνια! Γράφουν επίσης πως οι ανθρακωρύχοι παίρνουν μισθούς της τάξης των 2.100 ευρώ τον μήνα. Στην πραγματικότητα οι μισθοί των ανθρακωρύχων κινούνται μεταξύ 1.000 και 1.500 ευρώ για μια δουλειά εξαιρετικά δύσκολη και επικίνδυνη. Κατηγορούν επίσης τους ίδιους τους ανθρακωρύχους για την κακοδιαχείριση των χρημάτων που λαμβάνουν από το κράτος, όταν αυτά τα χρήματα τα διαχειρίζονται ιδιωτικές εταιρείες εξόρυξης καθώς και τοπικές κυβερνήσεις. Μια άλλη κατηγορία είναι ότι οι ανθρακωρύχοι είναι «βίαιοι». Στην πραγματικότητα, οι ανθρακωρύχοι απαντάνε συλλογικά στην βία και τις προκλήσεις της αστυνομίας υπερασπιζόμενοι τον αγώνα τους.

…και ωμή καταστολή

Από την αρχή των κινητοποιήσεων η κυβέρνηση έχει διαλέξει τον δρόμο της ωμής καταστολής του αγώνα των ανθρακωρύχων. Οι επιθέσεις με πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα είναι στην ημερήσια διάταξη με αποτέλεσμα δεκάδες τραυματίες μέχρι τώρα, μεταξύ των οποίων και ένα 5χρονο κοριτσάκι! Πολλοί ανθρακωρύχοι και συμπαραστάτες τους έχουν συλληφθεί κατά την διάρκεια των συγκρούσεων.

Ο αγώνας των ανθρακωρύχων καταλύτης για άλλους κλάδους

Οι ανθρακωρύχοι έχουν μέχρι τώρα οργανώσει δεκάδες διαδηλώσεις στις περιοχές που εργάζονται (κύρια στον βορρά και τον νότο της χώρας) έχουν μπλοκάρει εθνικές οδούς, ενώ πραγματοποίησαν και μια τεράστια πορεία διαμαρτυρίας προς την Μαδρίτη διασχίζοντας 400 χιλιόμετρα.

Ο αγώνας των ανθρακωρύχων βρήκε από το ξεκίνημα του μεγάλη συμπαράσταση ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της χώρας. Όταν η μεγάλη πορεία των ανθρακωρύχων έφτασε στην Μαδρίτη στις 10 του μηνός, 250 χιλιάδες εργαζόμενοι και νεολαίοι την υποδέχτηκαν σε ένδειξη συμπαράστασης. Μέσα σε λίγες μέρες μια σειρά άλλοι κλάδοι μπήκαν σε κινητοποιήσεις. Πυροσβέστες, εκπαιδευτικοί, κυβερνητικοί υπάλληλοι, οδοκαθαριστές και άλλοι πραγματοποιούν αυτές τις μέρες κινητοποιήσεις.

Οι εργαζόμενοι παλεύουν ενάντια στις νέες περικοπές-μαμούθ ύψους 65 δις ευρώ. Είναι παραπάνω από βέβαιο πως ο αγώνας των ανθρακωρύχων έπαιξε σημαντικό ρόλο στο ανέβασμα του ηθικού των εργαζομένων που βρίσκονται σε κινητοποιήσεις. Την ώρα που ψηφίζονταν τα μέτρα λιτότητας διαδηλώσεις λάμβαναν χώρα σε 80 πόλεις της Ισπανίας.

Γενική απεργία: το αναγκαίο επόμενο βήμα

Στην πραγματικότητα, η επίθεση της κυβέρνησης, τόσο στους ανθρακωρύχους, όσο και συνολικά στο εργατικό κίνημα και τα λαϊκά στρώματα δεν μπορεί να ανατραπεί απλά με πορείες και διαδηλώσεις.

«Επαναστατικός Σοσιαλισμός», το τμήμα της CWI στην Ισπανία, εξηγεί ακριβώς αυτό και παλεύει μέσα στις γραμμές του συνδικαλιστικού κινήματος για την προκήρυξη γενικής απεργίας με σκοπό την ανατροπή, όχι μόνο των μέτρων, αλλά και της ίδιας της κυβέρνησης Ραχόι.

Διεθνισμός

Για το ελληνικό εργατικό κίνημα η είσοδος του ισπανικού κινήματος στη μάχη ενάντια στις πολιτικές της Τρόικα και του κεφαλαίου αποκτά εξαιρετική σημασία. Δείχνει ότι δεν παλεύουμε μόνοι μας. Ότι δημιουργούνται σταδιακά οι δυνατότητες για να μπορέσουν να συντονιστούν οι αγώνες πέρα από τα σύνορα της μίας ή της άλλης χώρας, πράγμα που αποτελεί το μόνο δρόμο για σημαντικές νίκες του κινήματος. Σ’ αυτή την προσπάθεια πρέπει να ρίξουμε μαζικά τις δυνάμεις μας, μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα και μέσα στην Αριστερά. Ιδιαίτερα καθήκοντα αναλογούν στον ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζει τον πανευρωπαϊκό συντονισμό των αγώνων και τον οποίο, αυτή τη στιγμή, παρακολουθεί όλη η Αριστερά και δεκάδες εκατομμύρια εργαζομένων σε όλη την Ευρώπη και διεθνώς.


ΞΕΚΙΝΗΜΑ - Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση

Σάββατο 21 Ιουλίου 2012

Σκάνδαλο Barclay’s: ο παρασιτικός ρόλος των τραπεζιτών σε ένα χρεοκοπημένο και σάπιο σύστημα



Του Πάρη Μακρίδη




Τις τελευταίες βδομάδες ένα σκάνδαλο μεγατόνων απασχολεί όχι μόνο τη βρετανική αλλά και την παγκόσμια κοινή γνώμη. Η αποκάλυψη της χειραγώγησης του διατραπεζικού επιτοκίου Libor με σκοπό τη μεγιστοποίηση των τραπεζικών κερδών αναδεικνύει για ακόμα μια φορά τον παρασιτικό ρόλο του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.

Τι είναι το libor

Το Libor (London Interbank Offered Rate) αποτελεί το επιτόκιο μέσω του οποίου καθορίζεται ο διατραπεζικός δανεισμός. Πως καθορίζεται όμως αυτό; Κάθε μέρα οι μεγαλύτερες βρετανικές τράπεζες στέλνουν στη Βρετανική Ομοσπονδία Τραπεζών τις συναλλαγές και τις εκτιμήσεις τους για το πόσο θα κόστιζε ο δανεισμός τους από άλλες τράπεζες. Η Ομοσπονδία με βάση τα στοιχεία που έχει αφαιρεί τις 4 ανώτατες και 4 κατώτατες τιμές και βγάζει από τις υπόλοιπες το μέσο όρο. Αυτός ο μέσος όρος αποτελεί το Libor, το επιτόκιο δηλαδή με το οποίο διενεργούνται οι διατραπεζικές συναλλαγές.

Τι ακριβώς έγινε

Αυτό που αποκαλύφθηκε ήταν ότι από το 2005 ως το 2009 η Barclay’s χειραγωγούσε το επιτόκιο αυτό δίνοντας ψευδή στοιχεία στην Ομοσπονδία. Με αυτόν τον τρόπο η Barclay’s μαζί με άλλους τραπεζικούς κολοσσούς (όπως η HSBC, η Citigroup, η UBS κ.α.) «στήνανε» τα διατραπεζικά επιτόκια έτσι ώστε να παραμένουν σε χαμηλά επίπεδα και το ποσοστό κέρδους τους να αυξάνεται. Κι αυτό γιατί το επιτόκιο αυτό δεν καθορίζει απλά τις συναλλαγές μεταξύ τραπεζών αλλά και τις αγορές χρηματοπιστωτικών παραγώγων και τη χορήγηση δανείων σε ιδιώτες και επιχειρήσεις. Δανείζοντας η μια την άλλη σε καθορισμένες από τις ίδιες τιμές, κατάφερναν να ελέγχουν το εμπόριο του χρήματος και από ‘κει και πέρα να κερδίζουν υπέρογκα ποσά από τις υπόλοιπες δραστηριότητές τους.

Είναι χαρακτηριστικό ότι από τα 800 τρισ. δολ. (περίπου 15 φορές το ΑΕΠ του πλανήτη) που «επενδύονται» (τζογάρονται) στην αγορά «Παραγώγων» (τα πιο σύνθετα και εντελώς κερδοσκοπικά χρηματοπιστωτικά προϊόντα) τα $350 δισ. έχουν ως δείκτη αναφοράς τις τιμές του Libor όπως επίσης και το 90% των εμπορικών και στεγαστικών δανείων στις ΗΠΑ!![1] Είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι η Barclay’s (η τρίτη μεγαλύτερη τράπεζα της Αγγλίας) τα τρία τελευταία χρόνια (κατά τα οποία η κρίση βάθυνε) είχε κέρδη 3,8 δις € για το 2011, 4,4 δις € για το 2010 και 11,8 δις € για το 2009[2]. Καταλαβαίνουμε όλοι τις αιτίες των κερδών της…

Το σκάνδαλο αυτό οδήγησε στην παραίτηση του προέδρου και του διευθύνοντος συμβούλου της Barclay’s ενώ οι έρευνες συνεχίζονται και διευρύνονται σε πολλές τράπεζες διεθνώς. Το μέγεθος του σκανδάλου δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα στην πληρότητά του καθώς οι υποψίες αγγίζουν ακόμα και την Ομοσπονδία Βρετανικών Τραπεζών αλλά και τις υποτιθέμενες εποπτικές αρχές.

Ρεπορτάζ του Reuters αναφέρει ότι ήδη από το 2007 οι βρετανικές αρχές γνώριζαν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τη διαμόρφωση του Libor ενώ οι Financial Times έφεραν στο φως της δημοσιότητας την αλληλογραφία μεταξύ του Μπομπ Ντάιαμοντ (του πρώην διευθύνοντος συμβούλου της Barclay’s) με την Τράπεζα της Αγγλίας, από την οποία προκύπτει ότι οι πρακτικές χειραγώγησης των επιτοκίων ήταν γνωστές εδώ και καιρό χωρίς να γίνει καμιά ενέργεια[3].

Ποιο ακριβώς είναι το πρόβλημα

Οι εξελίξεις αυτές αποτελούν ένα ακόμα κομμάτι του παζλ όσον αφορά την κατανόηση ότι η κρίση που ζούμε στην Ελλάδα και παγκόσμια όλο αυτό το διάστημα, αποτελεί δομικό στοιχείο του καπιταλισμού.

Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα όπου το κυνήγι του κέρδους δεν «φυλακίζεται» σε κανόνες που θέτουν «ανεξάρτητες», υποτίθεται, «ελεγκτικές» αρχές. Είναι το απόλυτο κίνητρο του κεφαλαίου και προς τη μεγιστοποίησή του χρησιμοποιεί όλα τα μέσα. Η «ελευθερία» της «αυτορυθμιζόμενης» αγοράς αποτελεί έναν μύθο. Στον καπιταλισμό το κεφάλαιο συγκεντρώνεται σε όλο και λιγότερα χέρια και αυτή η συγκεντροποίησή του δημιουργεί μονοπώλια και καρτέλ τα οποία αναζητούν ακόμα περισσότερο κέρδος.

Στη διαδικασία αυτή χαμένα είναι μόνο τα λαϊκά στρώματα παγκόσμια, τα οποία όχι μόνο δεν κερδίζουν τίποτα από τον πλούτο που τα ίδια δημιουργούν αλλά καλούνται να πληρώσουν και τα «σπασμένα» στην περίπτωση που κάτι πάει στραβά στο παιχνίδι των καπιταλιστών. Όπως ακριβώς γίνεται με τη σημερινή κρίση.

Ο καπιταλισμός είναι ένα σύστημα που δεν διορθώνεται. Δεν μπορεί να ελεγχθεί από καμιά «εποπτική» αρχή. Δεν μπορεί να πειστεί κανένας καπιταλιστής να κερδίζει λιγότερα. Το κυνήγι του κέρδους δεν μπορεί να περιοριστεί από κανέναν και από τίποτα. Και είναι ένα κυνήγι που στο διάβα του δεν διστάζει να ισοπεδώσει κοινωνίες ολόκληρες, όπως βλέπουμε σε πολλές χώρες να συμβαίνει, όχι μόνο τώρα στην περίοδο της κρίσης αλλά εδώ και δεκαετίες.

Ο μοναδικός δρόμος για τη βελτίωση του βιοτικού μας επιπέδου είναι η ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος, όπου οι κομπίνες και η στυγνή εκμετάλλευση αποτελούν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση. Η πάλη για το χτίσιμο μιας κοινωνίας πραγματικά σοσιαλιστικής είναι μονόδρομος για το εργατικό κίνημα και για τα λαϊκά και νεολαιίστικα στρώματα.



[1]  http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=465097
[2]  http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26520&subid=2&pubid=112816954 και http://www.banksnews.gr/portal/international-news/2122-barclays-------2010
[3]  http://www.tanea.gr/oikonomia/article/?aid=4735345
ΞΕΚΙΝΗΜΑ - Σοσιαλιστική Διεθνιστική Οργάνωση

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Η ένταξη της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης


Η ένταξη της Κύπρου στον μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκής Ένωσης μαζί με άλλες τέσσερις χώρες, Πορτογαλία, Ισπανία, Ελλάδα, Ιρλανδία αποτελεί ένα πιο Γενικό Φαινόμενο βαθέματος της κρίσης του Καπιταλισμού αλλά, και των πολιτικών αντιμετώπισης της  με κύριο στόχο τους να φορτώσουν τα βάρη της κρίσης στους ώμους των εργαζόμενων.
Σε όλες τις χώρες οι εργαζόμενοι καλούνται να πληρώσουν χρέη για τα οποία δεν είναι υπεύθυνοι . Χρέη που δημιούργησαν οι τράπεζες όπως στην περίπτωση της Κύπρου και της Ισπανίας  η χρέη που δημιούργησαν  και φόρτωσαν στο δημόσιο το διεθνές και ντόπιο κεφάλαιο και οι πολιτικοί εκπρόσωποι τους μέσα από διάφορες κομπίνες και μίζες, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας .
Στην ουσία ένταξη στον Μηχανισμό στήριξης σημαίνει εκχώρηση εξουσιών από τις κυβερνήσεις Στην Τρόικα η οποία με το πρόσχημα της διασφάλισης των δανείων που μας προσφέρει επιβάλλει σκληρά μέτρα λιτότητας δηλαδή κτύπημα των μισθών των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών ενώ παράλληλα προωθεί και το ξεπούλημα των κερδοφόρων ημικρατικων και δημόσιων εταιρειών .Την ίδια στιγμή, για το ανεξελεχτο των τραπεζών τις φούσκες των χρηματιστηρίων τα ολιγοπώλια των καύσιμων τις μίζες και τις κομπίνες η τρόικα σαν γνήσιος εκφραστής των συμφερόντων του κεφαλαίου δεν έχει να πει λέξη, επιδιώκοντας να διασφαλίσει ελευθερία δράσης και συνθήκες αυξημένης κερδοφορίας για το κεφάλαιο.
Οι κεφαλαιοκράτες σε συνεργασία με την τρόικα προωθούν εργασιακές συνθήκες Μεσαίωνα με την κατάργηση του οκταώρου των  συντάξεων και των κοινωνικών παροχών Από την άλλη κάποιοι πιστεύουν πως άμα παρθούν κάποια μέτρα η οικονομία θα ανακάμψει και θα επανέλθουμε στις παλιές καλές μέρες. Η αλήθεια για τους εργαζόμενους όμως είναι μια . Τα μέτρα που προωθούνται έρχονται για να μείνουν και μόνο η συντονισμένη και δυναμική αντίσταση των εργαζομένων μπορεί να ανατρέψει  τα σχέδια του κεφαλαίου
Οι ντόπιοι κεφαλαιοκράτες και οι πολιτικοί εκπρόσωποι τους, καλούν την κυβέρνηση να πάρει μέτρα Όμως δεν μας λένε τι μέτρα εννοούν, που είναι μέτρα κτυπήματος των μισθών και των εργαζομένων μέτρα που κάνουν τους πλούσιους πλουσιότερους και τους φτωχούς φτωχότερους και που σπρώχνουν στην ύφεση και το βάθεμα της κρίσης μια ώρα αρχύτερα. Και είναι ακριβώς αυτές τις συνθήκες που επιδιώκουν να δημιουργήσουν οι καπιταλίστες για να κτυπήσουν παρά πέρα τους εργαζόμενους.
Από την άλλη η αριστερά σαν πολιτικός εκπρόσωπος των εργαζομένων αδυνάτισε να ανταποκριθεί στα καθήκοντα που επιβάλλουν οι συνθήκες. Εγκλωβισμένη από την αρχή στην λογική της διαχείρισης του καπιταλισμού πέρασε στην προσπάθεια να τον σώσει, στοχεύοντας στην δίκαιη κατανομή των βαρών της κρίσης. Ελάχιστα έχει να πει για το ποίος δημιούργησε την κρίση, και είναι μιλιά μακριά από το να προτείνει πολιτικές ανατροπής, στηριγμένες σε μαζικές κινητοποιήσεις για την αντιμετώπιση της επίθεσης του κεφαλαίου. Αντίθετα μέσα στην λογική σωτήριας του καπιταλισμού σύρεται από την δεξιά και το κεφαλαίο στο να πάρει αντεργατικά μέτρα.
Η ένταξη της Κύπρου στον μηχανισμό κάτω από την διακυβέρνηση του Ακελ αποτελεί μια σοβαρή υποχώρηση για τους εργαζόμενους γιατί δημιουργεί συνθήκες για να φορτωθούν οι ευθύνες για την κρίση του Καπιταλισμού στην αριστερά και τους εργαζόμενους. Η αδυναμία της ηγεσίας του Ακελ να ξεσκεπάσει αποτελεσματικά τα αιτία της κρίσης , να προτείνει ουσιαστικά μέτρα ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου και να απευθυνθεί στους εργαζόμενους για να τα στηρίξουν διευκολύνει την προσπάθεια του κεφαλαίου.
Την κρίση δεν την δημιούργησαν οι εργαζόμενοι ,την δημιούργησαν οι τραπεζίτες -τοκογλύφοι, οι χρηματιστές- τζογαδόροι, και οι κομπιναδόροι πολιτικοί εκπρόσωποι τους.
Για να ξεπεραστεί η κρίση χρειάζονται μια σειρά από μέτρα που να δίνουν τον έλεγχο της οικονομίας στους εργαζόμενους και την κοινωνία
τέτοια μέτρα είναι η κρατικοποίηση των τραπεζών των βασικών τομέων της οικονομίας και των μονοπωλίων κάτω από εργατικό και κοινωνικό έλεγχο έτσι που να γίνονται επενδύσεις στην βάση των αναγκών της κοινωνίας και όχι του κέρδους.
Την διαφάνεια στην λειτουργία των πιο πάνω οργανισμών
τον συντονισμό των αγώνων με αυτούς των υπόλοιπων εργαζομένων στην Ευρώπη
την υιοθέτηση ενός σοσιαλιστικού προγράμματος για μια σοσιαλιστική Κύπρο σε μια σοσιαλιστική Ευρώπη
Η κινητοποίηση των εργαζομένων κάτω από ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι
Ο μόνος τρόπος για να υλοποιηθεί